En özgür olanımızın bile var boynunda bir tasma.Zaman herkesin tasmasını tek parmağına bağlamış dolaştırıyor bizi.Bazen yavaşlıyor ama asla geri dönmüyor bir kez gösterdiği yere.Herkesin tasması aynı dayanıklılığa sahip olmadığı gibi sanmasın kimse hiç kopmayacak kendisininki.Kopacak elbet.Sonrası ayrı mesele.Her yıl doğum günümde içime doğan o garip his yazdırıyor bunları bana.Tam olarak neyi kutladığımızı düşünürüm hâlâ.Sanırım "anı yaşa yoksa sürüklenirsin"diyor.Hak veriyorum.Daha çok ve sürekli denemeli