“…Ondan kurtulamayışımın nedeni, mutlak adanmışlığıydı. Sıradanmış gibi görünen koşulsuz sevgisi beni dayanılmaz ölçüde çekiyor ama tatmin olur olmaz da itiyordu. O zaman böyle davranmak ondan kurtulmamın tek yoluymuşçasına onu incitme ihtiyacı duyuyordum…”
“…Sana inanan bir tek bir kişi varsa kurtulursun, ben bunu bilir bunu söylerim. Bir kişi bile yeter insanın kara kara kuyulardan çıkmasına; gerçekten varsa yeter. Hatta sana bir sır vereyim mi, o kişi kendin bile olabilirsin Osman…”
“…Öyle işte. Hala biraz soğuk geliyor ama battıkça alışıyorum. Kendimi boşa aldım bayırdan aşağı koşuyorum. Düşüyorum gibi görünüyor olabilir ama bakma aslında uçuyorum. Söylediklerimin hepsini unut, sanki ben biliyorum da mı yaşıyorum Osman?…”
Okur Takip Önerileri
“…Genel olarak hallediyorum yani, arada bir küçük hevesler yokluyor, hayatım inceden yoluna giriyor. Ama yine de, ne zaman pencerelere yaklaşsam aniden aşağı atlamayacağımın garantisini kendime bile veremiyorum. Beni tanırsın, ölmek istediğim filan yok. Sadece bir anlığına neler olacağını çok merak ediyorum. Zaten insanın başına ne gelirse ya meraktan, ya bilirsin işte... Nihayetinde pencerelere çok yaklaşmıyorum. Hayatın, içinde taşıdığı ihtimallerin hepsini görmeden şuradan şuraya gitmem, ne münasebet! Sen de artik dobarlan bıragma gendini Osman…”
“…Bana kalırsa beklemek dünyadaki en acımasız şey. İnsan beklerken asla tam olarak yaşayamıyor Osman. Bense şimdilerde, yeniden hayata karışmak için bir heves bekliyorum. “Bir yolumuz varsa o yol bizi bulur” demiştin. Ateş hala sıcak, fazla uzaklaşmış olamam Osman…”