Okurken hayatımın denk geldiği dönemiyle mi alakalı bilmiyorum ama hayatım boyunca en sevdiklerim arasında olacak ve yeri çooook başka olacak. Sanki gerçekten birinin günlüğünü okudum. Sayıklamaları, sevgilisinin seyahatten dönmesini beklerken hissettikleri, ya da onunla yaşadıkları, aşkı, hayatının kırılma noktaları, ailesi vs… O kadar “ben”di ki. Zaten içimize dokunmayan kitapları da pek sevemiyoruz değil mi? O yüzden herkes çok sever mi emin değilim ama ben baygınlık geçiriyorum şuan sevgiden <3
Sevgilisinin, annesinin ölümünün ardından onun memleketine bir yolculuk yapmasıyla başlıyor kitap. Ve biz kadın anlatıcımızın ağzından, sevgilisini beklediği günlerde tuttuğu defteri okuyoruz. Bolca sayıkladığı, bolca tekrara düştüğü ama sizi hiç de rahatsız etmeyen (beni asla etmedi) bir günlük. Duygusal, komik, trajik, çok gerçek. Bol bol mitolojik göndermeleri olan, ve bence çoook çok iyi yazılmış bir kitap. Beynime çok da güzel bir şarkı nakşetti. “Wild is the wind…”
“Yaklaşıyor muyuz, yoksa uzaklaşıyor muyuz?
Bu merdiven çıkıyor mu, iniyor mu?
