EviNepaldeKalanSalyangoz
@EviNepaldeKalanSalyangoz
Öğretmen
İstanbul
8 reader point
Joined on May 2015
Ezildikçe Bir Şey
...
Yenilgimi sakındım nâmağlup dönenlerden
Gitgide yırtıldı bir kın gibi beni saran zar
Acemi renkler seçtim hepsi biraz tuhaftı
Dağılıverdi tuval, beklemedi tavuslar
Günahı çıksın diye yıldızlar sayan yılan
Beklemedi içimde bekledikçe kazınan
Sabrını yüklenmeden taşıdım tüm taşları
Durup söylendim duru bir alfabeydi yalnız
Hızla akan bir çiçek açtı benden dünyaya
Duvar çatlaklarından sızarcasına cılız
Sayfa 13Kitabı okudu
Yaşıyor olmak , savaşıyor olmaktan başka bir şey değildir. Bir gün son nefesimizi verdiğimizde, bize yapılan ilk saldırıyı tamamen püskürtmüş oluruz. Savaş bitmiştir.
Kelime dediğimiz şey hafiftir, boşlukta uçabilir.
Reader Follow Recommendations
Kabirler, insanın benliğine sınırları gösteren biricik mekanlardır. Yalnız gitmeli oraya.Yalnızca gitmeli. İçten dışa , dıştan içe yürümeli. Topu topu bu , demeli. Az çok, eksik fazla, ne yaşanırsa yaşansın hepsi bu.
Gözü dönmüş hırslarımıza kabirler gösterilmeli. Al işte demeli. Sonun bu. Öfkelerimize kabirler gösterilmeli. Endişelerimize kabirler gösterilmeli. Al işte demeli. Neden korkuyorsun hayatta??Başımıza gelmesinden korktuğumuz şeylerin en büyüğü bu ve bu bizim yazgımız.Yazgısını sevmeli insan. Razı olmalı. İncinmiş yanımıza kabirler gösterilmeli. İşte bu. İncitenlerin de incinenlerin de sonu.
Neden çırpınıp duruyorum? Acaba insanın hep korku ve tedirginlik içinde olmadan yürüyebileceği bir yol var mı?