İlk defa bir kitabı bitmesin diye yavaş okudum. Her satırda bende tutunamayanlardanım selimcim ışık, oğuzcum atay dedim. Bu benim ilk kitap incelemem ve büyük ihtimalle son olacak. Beni etkileyen çok kitap oldu fakat oğuzcum atay beni darmadağın etti. 'Bu kitap, mustarip bir ruhun iç çekişlerinin romanıdır.' Her sayfası anlamlı cümlelerle donatılmış, bu sayede derinden etkilemesi ve adeta turgutçum özben'in Olric'i gibi benimde bir süreliğine oğuzcum atayımın olmasına yol açtı. Bir süre düşüncelerimi oğuzcum ataya sordum. Bu nedenle de yavaş okudum oğuzcum atayın etkisini kaybetmemek için. Hiç bir şeyi eleştirmek (iyi veya kötü) bana göre bir şey değil. Ama oğuzcum atay için bir şeyler yazmak istedim.
Tutunamayanlara...
