Fatma Avcı
@Fatmavci
Türkçe Öğretmeni
Lisans
40 reader point
Joined on February 2023
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Birini,özellikle de hiç ummadığım birini ne zaman kitap okurken görsem uygarlığın biraz daha güvende olduğunu hissederim.
Sayfa 313Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Kendi iç mahkemesinde yargılanmaktansa başkalarının mahkemesinde yargılanmayı kabul ediyor gibiydi.İnsanın içinde kurduğu mahkemede hem suçlu kürsüsünde hem hakim koltuğunda kendisi varsa boynuna ilmeği geçirip ayağının altındaki tabureyi itmesi daha kolaydı.Çünkü insanın en çok kendine merhameti yoktu.
Sayfa 421Kitabı okudu
"Hani babamlar bazen eve üzgün gelirlerdi...Onlar böyle gelince iki evde de derin bir sessizlik olurdu.Kimseden ses çıkmazdı.Babalar da odalarına giderlerdi.Saatlerce çıkmazlardı.Ne yaptıklarını merak ederdik...Ne yaptıklarını asker olunca anladım...Ağlamak...Elini ağzına bastırıp hıçkırıkların duyumasın diye kurtaramadığın her silah arkadaşın için ağlamak.Yiğit babalar,analar ve evlatları için ağlamak..."
Sayfa 101Kitabı okudu
Kısa bir an sessiz kaldım.Vatan kelimesi çoğu kişi için derin bir anlam ifade etmezdi belki.Üstünde yaşadığımız yer işte,diye geçiştirecek bir cevap verirdi birçoğu.Ama vatanı olmayan insanın,hayatı da olmuyordu.
Sayfa 302Kitabı okudu
Biz beş çocuktuk.İlmekleri sıkı sıkı atılan beş çocuk.Gökçen,Gökalp,Aslıhan,Gülhan ve Murathan.Başka çocuklar babasız kalmasın diye babalarını vatanın kara bağına gömen beş çocuk...
Sayfa 410Kitabı okudu
Bu aşk denen şey çok garipti.İnsan birini sevince dünyada hiçbir kötülük kalmıyordu sanki.
Sayfa 145Kitabı okudu
Derin bir nefes verdi.Dişlerini sıktı.Hatta öyle bir sıktı ki çene kemiğinden gelen sesi o bile beklemiyordu.Ama güçlü durdu.Bu hayatta ona düşen hep buydu zaten.Güçlü durmak.Dik durmak.Hep ayakta durmak.Oysa insan bazen yıkılmak istiyordu.Güçsüz olmak,mücadele etmek zorunda kalmamak istiyordu.
Sayfa 93Kitabı okudu
Askerin dudakları daha çok titredi.Gözleri hızla dolarken yanağına doğru bir gözyaşı süzüldü."Şehit,komutanım,"dedi ince ,cılız bir sesle.Kolunu yüzüne kapatıp hızla gözlerinden akan yaşları sildi.Tekrar dik duruşa geçmeye çalıştı.Ama zorlanıyordu.Murathan farkındaydı.Ölümü ilk görüşüydü belki de.Zamanla buna alışacağından henüz haberi yoktu.Ölüme alışır mıydı insan hiç?Ama askersen,işin hem korumak hem de ölmekse alışıyordun her şeye.
Sayfa 93Kitabı okudu
Biz şehit çocuklarıydık.Başkası için bu sadece bir bayraktı belki ama bizim için bayrak,babaydı.Çünkü biz, babamızı en son bu bayrağa sarılı bir tabutta görürdük.Baba diye soğuk bir mezar taşındaki bayrakla konuşurduk.Bizim için her Türk bayrağı bir babaydı.
Sayfa 81Kitabı okudu
"Bu kızın ömrünün ilk yılları babasını beklemekle,sonraki yılları ise yokluğuna alışmaya çalışmakla geçmiş.Şimdi çıkıp karşısına,bunlar yetmedi ,Gökçen;bir de beni bekle,şehit düşersem benim yokluğuma da alış mı diyeyim?Kolay mı sanıyorsun sen bu işi?Biz yıkımdan çıktık,Timur. Şehit ailesi denilip geçilen,minik bir minnet duyulup sonra unutulan biz,cehennemi yaşadık da çıktık o şehitliklerden...
Sayfa 40Kitabı okudu