Merve Aksoy
Merve Aksoy
@Feminenokur
İstanbul
110 reader point
Joined on June 2019
Okuma Hedefleri
Güzel ama aması var...
Hakan Günday'a olan sempatimi saklayacak değilim. Kalemine emek harcayan her yazar övgüyü ve sevgiyi hak eder. Hakan Günday gerçekten bir cümle yazmadan önce bin kere düşündüğü belli olan yazarlardan. Azil de yine böyle bir emeğin ürünü ama koskoca bir amayı beraberinde getiriyor Hakan Günday'ın satırları.
Emre Aydın ilk çıktığında ne çok sevdik değil mi ya da Şebnem Ferah. O ilk albümleri deli gibi konser alanlarına çekti bizleri. Peki ya sonra ne oldu. Aynı dizelere aynı duygulara o kadar çok hapsoldular ki kitleleri giderek daraldı ve kendi fanlarıyla kısıtlı bir gruptan ötesine dinletemiyorlar artık kendilerini. Nerede yeni bir Emre Aydın şarkısı duysam : aman bu adamın da bunalımı kederi bitmemiş derkeb buluyorum kendimi. Aynı şekilde gerçi yeni şeyler üretmese de Şebo'nun son albümünün içerik olarak ilk albümünden hiçbir farkı yoktu.
Hakan Günday'ın da Malafa'yı bir kenara ayıracak olursak psikopatlık, intihar, karamsarlık vs. Temalarından çıkamadığıni görüyoruz. Yani bir yazar olarak çeşitlilik sunamadı bize bir türlü. Kinyas ve Kayra'da zaten bayrak diktiği yerin etrafında dolanmaya devam ediyor. Çizgisi dışına çıkamayacak diye korkuyorum. Hakan Günday'ın anlatım dili, yaratıcı cümle üretimi kusursuz. Ancak konsept sıkıntısı göz ardı edilecek gibi değil. Yeni bir şeyler anlat Hakan sen güzel anlatıyorsun çünkü...
7 verdim çünkü...
Bu kitabı okumak için mutlaka hayatınızı anlamlı bir şekilde yaşamış olmanız gerekiyor bence. Derin acılarla yüzleşmiş, ayrılıklar, kırıklıklar, hüsranlar, kopuşlar... Hayatla yüzleşmiş olmanız gerekiyor bu kitabı okumak için. Yoksa sizin için sadece müge anlı programı izleme etkisi yaratacaktır. Daha fazlası değil...
Çilekeş olmamakla birlikte hayatın sillesini tokadını yemiş biri olarak bu kitabı hakkını vererek, sindirerek okuyabildiğim için kendimi şanslı hissediyorum. Bu açıdan ayfer tunç'un eline sağlık.
Peki neden 7 puan verdim? Açıkçası kitabın genel olarak okuyucuyu son sayfada getirdiği nokta yeni bir basamak değil. Bu kitabı okuduktan sonra fikirleriniz, bakış açınız çok fazla değişmeyecek. Kitap zaten aşina olduğunuz şeyleri bir hatırlatıcı konumunda. Karakterleri kendinize yakın hissedebiliyosanız, kitapla dertleşirken buluyorsunuz kendinizi.
Çok iyi olmayan iyi diyebileceğimiz tam olarak 10 üzerinden 7 seviyesinde bir çalışma. 6 veremem yazık olur, 8 veremem 8 ve üstü puan verdiğim kitaplara haksızlık olur. 7 iyidir :)
Her yönüyle okuması çok zor bir kitaptı. Çok uzak çok yabancısı olduğum bir dünyayı anlatıyordu hikaye. Yer yer midem bulandı okurken, yer yer empati kurdum ve çok etkilendim. Yazarın edebiyat dünyasındaki ağırlığını biliyorum ancak bu kitabıyla ilk defa tanıştım kendisiyle.
Kitabın önermesi tam olarak neydi bilmiyorum ancak kendi adıma çıkardığım ders şu: kız çocuklarına sahip çıkmalıyız. ülkemizdeki gidişat bir ölüm pornosunun içine hapsolduğumuzu gösteriyor yeteri kadar...
kitap hakkında çok fazla şey yazmak istemiyorum çünkü bir kadın olarak gerçekten zorladı beni ama anlatım çok çarpıcıydı.
Reader Follow Recommendations
Başyapıt
Her yönüyle çok özel bir eser ve gerçekten okurken "sakın okuma" baskısını hissettiren bir temayı nasıl hissettirebildiğine hayran oluyorsunuz. Okurken yakılan kitapların ateşini hissettim desem yeridir. O ateş ki cehaletin ateşi... Cahil insan neden bu kadar yakmaya meyilli acaba? Madımak gibi bir gerçek var önümüzde. Ha kitap yakmışsın ha aydınları yakmışsın. Mesele aslında fikirleri yakıp kül etmek. Ama işte o kadar aciz ki insan fikirleri yok etmekte, şimdiye kadar hiçbir kralın, despotun, faşistin herhangi bir fikri yok edebildiği görülmedi bu dünyada. Dünyanın en kötü en korkunç fikri de yok olmuyor, dünyanın en güzel fikri de... Fikirleri yakamıyorsun. Fikirleri yakmak için bütün insanlığı yer yüzünden silmek zorundasın. Gerçek olan bu. Kitap okumak, şurası şöyle güzeldi, şurası böyle güzeldi demek için yapılacak bir eylem değil. Kitap, o kitabın aslında vermek istediği mesajı anlayıp hayatınıza geçirdiğiniz zaman, hayatınızda bir karşılığını bulduğunuz zaman okunmuş oluyor aslında.
Fikirleri yakamazsınız. Ötesi yalan...
Çok sağlam!
Bir yazarın dili bu kadar mı güzel olur! Bugün 3. kitabının müjdesini aldığım Oktay Volkan Alkaya son dönemde keşfettiğim yazarlar arasında açık ara önde gidiyor. Devletin Malı kitabındaki kalemine hayran kaldım.
1930'lardan 1960'a kadar uzanan bir hikayeyi günümüzde geçen bir polisiye aşk ile öyle güzel harmanlamış ki... Sanırım bir seri olacak bu kitap ve bu ilk kitap, devamı gelmesi kesinlikle lazım çünkü öyle bir yerde bitiyor ki kitap bitti diye sinir oldum :)
Kemal Demircizade diye bir karakterin dilinden takip ediyoruz aslında genel hikayeyi ve yazar resmen Türk edebiyatına muhteşem bir karakter hediye etmiş. Bu kadar mı özgün olur, bu kadar mı tatlı olur! Karakter dönüşümü ve gelişimi açısından ders olarak bile okutulabilecek türde. Yazarın kullandığı eski İstanbul dili o kadar tatlıydı ki sokağa çıkıp bu dilde konuşacak birilerini bulasım geliyor. Yazar beni aldı götürdü. Muhteşem her şeyiyle kitap.
Serap karakteri günümüzdeki polisiye aşk serüveninin içinde maceralara atılıyor ve o kadar tanıdık bir profil betimlemiş ki yazar sanki Serap benim ablam gibi hissettim. akşam telefon açıp hadi sahilde iki bira içelim diyebileceğim kadar yakın geldi bana.
kitabın kapağı ise gerçekten çok kötü 1 puanı sırf kapaktan kırdım. böyle tatlı bir romana böyle dandik bir kapağı yapmak kimin fikriymiş bilmiyorum ama yazar bu kapağa onay vermişse bir daha kapa işini bir profesyonele bırakmalı bence. bu kadar kötü bir kapağın ardından bu kadar mükemmel bir kitap nasıl çıktı ben de anlamadım.
Bu yazar tek kelimeyle : OLMUŞ!
