Bazen birinin senin için dua etmesini istersin. Belki annenin, belki babanın, belki de sevdiğinin. Habersiz, plansız, tam ihtiyacın olan anda sol yanına esen bir rüzgârdan anlarsın duanın gelişini. Sevmek, sevdiğin dua ettiğinde hissetmek midir yoksa? Bazen alışkanlıklarının içinde kaybolursun. Alışmak istemezsin alışmak zorunda bırakıldığın şeylere. Insan özlüyorsa alışamıyor. Alışırsa da özlemiyor.