Geçmişteki dinsel coşkularım, kocama olan sevgim, yaşamın anlamıyla ilgili düşüncelerim, tümü de çok gerilerde, erişilmez uzaklıkta kaldı. Mutluluğun, başkası için yaşamak olduğu, eskiden doğru ve kolay anlaşılır bir kavram gibi gelirdi bana, oysa şimdi bunu anlayamıyorum. Insan kendisi için zevkle yaşayamadiıktan sonra niçin başkaları için yaşasın ki?