Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı. Çünkü o, benim için bütün insanlığın timsaliydi.
Yky
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.
Yky
Bizde kimse yerinden kıpırdamaz. Halbuki değişmeyi, değiştirmeyi bileceksin. Konforundan vazgeçmeyi göze alacaksın. Kendi dünyanı yerinden kendin oynatacaksın. Bir insanın bittiği an, miskinliğe esir olduğu andır.
Sayfa 83
Okur Takip Önerileri
...bu hayal ona, bir daha onu görmeyeceğini, sonuna kadar onun varlığından uzak kalacağını, bir insanı bir daha görmemenin, sesini bir daha işitmemenin, bir daha hayatına girmememin keskin ve yenilmez acısıyla ona hatırlattı.
Yakınlarımız, sevdiklerimiz için ölümü kolay kolay kabul edemeyiz. Kendi ölümümüzle bütün meseleler hallediliyor fakat sevdiklerimizin yanımızdan gitmesiyle insan
temelinden yıkılıyor.
Görünmezsen ne çıkar, ben seni kendimde taşıyorum!
...herkes az çok bir veya birkaç insanın yüzünden kötüdür. Her düşüşün altında bir başkası vardır. Ve herkes kendinin mezarıdır.
bu bir geç kalıştır
akşam duruşlarında
Beyan Yayınevi
Haksızlığı her kabul ediş, daha büyüğünü doğuruyor.
İnsanoğlu tam sevinemez, bu onun için imkansızdır. Düşünce vardır, küçük hesaplar vardır ve korku vardır.
Niçin bugünü yaşamıyorsun Mümtaz? Neden ya mazidesin, ya istikbaldesin. Bu saat de var.
garip bir gülüştü bu. insan farkında olmadan ona cevap veriyor, kendi içinde bu gülüşün bir ağaç gibi büyüdüğünü, çiçek açtığını duyuyordu.