Bende hiç tükenmez bir hayat vardı
Kırlara yayılan ilkbahar gibi
Kalbim her dakika hızla çarpardı
Göğsümün içinde ateş var gibi
Bazı nur içinde, bazı sisteyim
Bazı beni seven bir göğüsteyim
Kah el üstündeydim, kah hapisteydim
Karanlığın Çağrısı
Ya senden cok uzak olmaliydim
Aramizda asilmaz engeller olsun istiyordum
Buyuk daglar,derin denizler olsun istiyordum.
Sana gelmeye gucum yetmemeliydi
Caresizligimin butun hincini mesafelere yuklemeliydim
Dagda yanan bir coban atesi gibi
Gokte bir yildiz gibi
Seni gormeli
Seni yasamali ve senden cok uzaklarda olmaliydim
Biliyorum guzelligin yer
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.
Su olsan kimse içmez,
Ölür de susundan
Yol olsan kimse geçmez,
Sarp kayalara uğratır da yolunu
Elin adamı ne anlar senden?
Çıkarsın bir dağ başına,
Bir ağaç bulursun
Tellersin pullarsın
Gelin eylersin.
Bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün
Bir de bulutları görürsün
Köpürmüş gelen bulutları
Başka ne gelir elden?
Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde
şu dünyanın ıssızlığı
Tanrı kimsenin başına vermesin
böyle bir yalnızlığı!
Okur Takip Önerileri
Adam yaşama sevinci içinde masaya anahtarlarını koydu
Bakır kaseye çiçekleri koydu
Sütünü, yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini, çıkrık sesini
Ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu adam masaya
Aklında olup bitenleri koydu
Ne yapmak istiyordu hayatta işte onu koydu
Kimi seviyordu, kimi sevmiyordu
Adam masaya onları da
Beni güzel hatırla
Bunlar son satırlar…
Farzet ki bir rüzgardım
Esip geçtim hayatından
Ya da bir yağmur
Sel oldum sokağında
Sonra toprak çekti suyu…
Kaybolup gittim
Yavuz Bülent Bakiler
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
mühürlenmişti ağzımız bir sessizlik içinde
Sessizliği üstümüzden atamıyorduk
Bir saçak altında kararsız, yorgun
Saatlerce duruyorduk
Kimse görmüyordu
Mum gibi erimiyorsa insan, yanıyorum dememeli.
Yanmaktan korkuyorsa insan, aşk kapısından girmemeli.
Ya kor yürekli olmalı insan, ya da kor barındıracak yürekli...
Seçkin bir kimse değilim
İsmimin baş harfleri acz tutuyor
Bağışlamanı dilerimSana zorsa bırak yanayım
Kolaysa esirgemeHayat bir boş rüyaymış
Geçen ibadetler özürlü
Eski günahlar dipdiri
Seçkin bir kimse değilim
İsmimin baş harflerinde kimliğim
Bağışlanmamı dilerimSana zorsa yanmaya razıyım
Kolaysa affı esirgemeHayat boş geçti
Geri kalan korkulu
Her adımım dolu olsa
İşe yaramaz katında
Biliyorum
Bağışlanmamı diliyorum
Erdem Beyazıt
Bir an kayboldun gibi! Yaşadım kıyâmeti
Yoruldun ama buldun ey kalbim emâneti.
Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma
Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma.
Acını yaşa, öfkeni yaşa. Ve seyret. Kendini sakın bastırma. Öyle suyun üstünde akan yaprağa bakar gibi bak, seyret. Uzanıp onu almaya kalkışma. Kendini suçlama. Olacak olandan kaçamazsın. O yüzden hiç bastırma kendini, baskılama. Çünkü insan bastırdığı duygunun esiri olur.
Daha dokunmadan kurudu irem
çöllere bir türlü yağamıyorum
yeni bir koşunun başlangıcında
biraz deprem sonrası
biraz şehir hülyası
bir kalp yangınından geriye kalan
siyah gözlerine beni de götür
artık bu yerlere sığamıyorum.
Ümit Yaşar Oğuzcan
Nasıl bir bütünüm seninle kimse bilmez
Ellerin tamamlar ellerimin eksikliğini
Bir ışık düşer yalnızlığıma gözlerinden
Gökyüzü yıldız yıldız anlatır geldiğini..
Ne güzel nehirlerle paylaşmak güzelliğini
Yağmur yağmur serinlemek senden akan sularda
Gecenin bir yerinde apansız seni kaybetmek
Sonra yine sen olmak en güzel uykularda
Sen olmak,dev adımlarla sana yaklaşmak
Vahşi ormanlarda nasıl koşarsa yaralı bir ceylan
Seni aramak,öylesine kan ter içinde sana koşmak
Sana koşmak,seninle dağlar,denizler aşmak
Boşuna değil yokluğunda her gün bir kez öldüğüm
Ya sende başlar, ya da sende biter bütünlüğüm
Gelsen Gelmesen
Artık olan oldu bize
Gelsen de bir gelmesen de
Artık olan oldu bize
Gelsen de bir gelmesen de
Gelemeyiz biz yüz yüze
Gelsen de bir gelmesen de
Gelsen de bir gelmesen de
Hep kendini çektin naza