Nurullah YAĞCI

Ve insanlar ne yağmurun, ne ateşin ne de rüzgarın işlenmiş bir suçun izlerini silemeyeceğine inanmışlar. Çünkü adalet, saf ve masum birinin kafasına inmeden önce durmasını da bilen güçlü bir elin tuttuğu koca bir balyoz gibi asılı dururdu dünyanın üstünde. Köylülerin dediği gibi güneş bir toz zerreciğini bile görülür kılardı.
Reklam
İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar. Ya da hiçbir şey çıkmaz.
Yalnız kalmaktan korktukça yalnızlığım artıyor.

Reader Follow Recommendations

See All
Ben yalnızca, Humphrey Van Weyden'dım; âşık olmuş bir kitap kurdu. Ve sevmek, beklemek ve aşkı kazanmak; bunlar bana yeter de artardı bile.
Sayfa 327Kitabı okudu
Ama gözlerimin kopardığı yaygarayı görüp anlamış mıydı? Ve onun gözleri de aynı biçimde bana mı seslenmişti? O ifade; o dans eden ani ışık, sözcüklerin anlatmaya yeteceğinden daha da çoğunu ima eden o şey başka ne olabilirdi?
Sayfa 327Kitabı okudu
Reklam
İnsan ruhlarının böylesine nedensiz yere mahvedilmesine izin veren yaşamın görkemi neredeydi? Ucuz ve aşağılık bir şeydi sonuçta bu yaşam ve ne kadar çabuk sona ererse O kadar iyiydi. Tümüyle sona ersindi!
Sayfa 153Kitabı okudu
Ve yaşama kafa yormayı bıraktığı için de çok daha mutludur. Hakkında düşünemeyecek kadar yaşamakla meşgul. Benim hatam ise bir kere kitapların kapağını açmış olmak.
Sayfa 100Kitabı okudu
Talhacığım, iki tür cadı vardır: Kötülük etmek için şeytanla işbirliği yapan çirkin kadın; kötülükte şeytandan da ileri güzel ve cazibeli kadın.
Sayfa 246Kitabı okudu
Ne yazık ki aşk hayalin çocuğu, hayal kırıklığının annesidir.
Sayfa 164Kitabı okudu
Reklam
Unutma Nuh’um, aşk, insanın şahsiyetini pekiştirir. Çünkü hayatın manası, aşk bohçasında gelen bir hediyedir. Mevcudiyetinin hakkını vermek, hiç değilse mazeretini bulmak isteyen insan yalnızca aşka müracaat edebilir...
Sayfa 107Kitabı okudu
Sen, az şey bilen insanın tehlikeli görüş açısından bakarak yargıya varıyorsun...
Hepimiz sosyal nezaketin kurbanı değil miydik? Felaketleri zarafetle karşılamaya kendimizi zorunlu hissetmiyor muyduk? Utanmaktansa mahvolmayı, yok olmayı bile tercih etmiyor muyduk?
Sayfa 118Kitabı okudu
Gün ortasında yanan bir lamba insana tuhaf bir yalnızlık duygusu verir.
Ancak hayat dediğin nedir ki? Anlaşılmaz bir sır. Kurduğumuz düzen hep öyle sürüp gidecek sanırız. Birden ip kopar, ışık söner, her şey darmadağın olur.
834 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.