Ahiret inancınız olmadığında ömür daha anlamlı, daha değerli oluyor her anın kıymetini bilerek yaşıyorsunuz, Çünkü ikinci bir varoluş yok. Ve ölüm, tüm acıları geçici kılıyor.
Tam hamdım piştim diyorsun bir bakıyorsun yol daha yeni başlıyor insanın öğrenecekleri bitmiyor. Yaşamda olmak, yolda olmak
Okur Takip Önerileri
Ne kendi çocukluklarının farkına varabilmiş ne de dünyaya getirdikleri çocuklarının.. kendini yetiştirememişler sadece sefaletini çoğaltmışlar. Çocuk, anne babanın malı değil birey olarak görüldüğü gün birşeyler değişecek.
Öylece yaşamın içinde akıp gidebilen insanlara çok imreniyorum. Sanki Herkes, elinde bir rota varmış gibi ilerlerliyor, bense durmuşum bu koca evrendeki yerimi anlamaya çalışıyor, yolumu bulmaya çalışıyorum.
Keşke bende bana verilenlerle yetinseydim, tanrıyı arama, evreni anlama, yaşamda bir manâ arama arzusunda olmasaydım.
Öylece yaşayıp gitmişler bencilce,
Kimisi keyfini sürmüş, kimi sefasını..
Bitmek bilmeyen arzularını doyurmaya uğraşırken
ruhları sefaleti yaşamış.
Bir hayvana, bir çocuğa, bir çiçeğe dokunamadan..
Yaralı bir kalbi iyileştirememiş, yaşamı kucaklayamamış,
içtenlikle gülümsememişler..
"Koyunlar ömrünü kurttan korkarak geçirir. Halbuki sonunda onu yiyen çobandır.” Thomas Hobbes'ün bu sözleri çok anlamlı..
Dışarıda bir düşman, korku, tehlike algısı yaratırlar, böylece sizi avucunun içine almaları ve yönetmeleri kolaylaşır. sizde koruduğunu zannederek çobana inanır güvenir, koyunlar gibi sorgulayamazsınız ama asıl tehlike; içeridedir..
(Güzel bir strateji. tanıdık.)
İnsanlarda " Allah Korkusu! "da kalmadı.
Sanki İnsanlar felsefeye ilgi duyup sorguladıklarından mı ateist oluyorlar, siyasal İslamcıların sömürenlerini gördükleri için nefret ve öfkeyle reddediyorlar. Korkuyla yönetilen toplumlarda "korku nesnesi" ortadan kalktığında herşey mübah hale gelir.
Ve nihayetinde yaşamda herşey olması gerektiği gibi oluyor.
İnsanın bunu görebilmesi kolay olmuyor, acıya kapılıyor, üzülüyor, isyan ediyor ve sürüklenip gidiyor. Ancak dışına çıkıp seyredebilirse farkediyor.
herşey birbirini doğuyor, var ediyor ve birbiriyle
tamamlanıyor...
Nihayetinde yaşam böyle dengeye geliyor, kötü iyiyle, yanlış doğruyla, gece gündüzle..
Sizden kepçeyle hakkınız olanları çalarlar sonra size kaşıkla lütufmuş gibi verirler, ki, sizden çalmaya devam edebilsinler..