Gizem in Dünyası
@Gizem_a
Huntington Beach,CA
34 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
How to overcome anxiety - Anna Barnes
Learn How to Prioritize
Life is precious, and the expression "Do more of what makes you happy" is worth taking on board.
How to overcome anxiety - Anna Barnes
Being brave isn't the absence of fear, being brave is having that fear but finding a way through it.
Altdan ala ala altinda kalmisiz bazi seylerin. Farketmeden...
Okur Takip Önerileri
Moralinizin bozuldugu,caninizin skldigi zamanlarin ustesinden nasil geliyorsunuz? Nasil minimum etkilenme ile hayatiniza pozitif enerjinizle devam ediyorsunuz? Herkesin kendisine gore bir metodu oldugunu dusunuyorum. Yorumlarda bulusalim mi? Belki herkesin birbirine bir faydasi olur:)
Yenilendim zannedersin. Büyüdüm ve güçlüyüm artık diye kalkarsın ayağa hatta belki öylesindirde.İşte o anda dersin ki hayata 'Korkmuyorum artık. Aşamayacağım hiç bir şey yok.' Ve en çok da , 'Bir daha asla aynı şeyi yaşamayacağım!! ' dersin. Ama aynı şeyleri yeniden yaşarsın. Yeniden ve yeniden.. Elinde olmayan sorunlar mıdır peki bunlar , tartışılır...
*Kırık Kalpler Durağı*
Canın yanar.Hatta yanmakla kalmaz yandığı yerden bin parçaya bölünür ama yaşamak zorundalığından devam edersin. Bu devamlılık sadece fiziki bir sürekliliktir artık. Aklın takılır, kalbin kırılır, eksilirsin..
İnsan kendisine acı veren kişilere ve yerlere mecbur kaldıkça nefrete hep mahkum kalacaktır. July 6,2019
Yaşamak
Kendime sarılmaya ihtiyacım var ! Evet kendime.. Ruhumu özgür bırakmaya. Yeniden eskisi gibi gündelik standartlarda ruhumu arındırmaya ihtiyacım var. Bu bedenimin hayatda kalması kadar mühim bir mesele. Size de böyle şeyler olduğundan eminim. Çünkü işte insan bu. Bir bitkinin en parlak olduğu zamanların ardından yapraklarının solduğu , döküldüğü ve sonra yeniden can kazandığı bir döngü gibi. Ben şimdi tam da burada yerde oturmuş bunları yazıyorken , beni hissedebiliyor musunuz ?
Kaybolmak
Kaybeden taraf mıyız yoksa kaybedelin taraf mı ? Ne ara bu kadar fütursuz oldu kelimeler ? Hep mi gardımız elimizdeydi, en sevdiğimiz dediğimiz kişiye bile ? Peki ya sadakat ? O da şimdi kuşun kanadında mı ?
Lakin gönül ferman dinler miydi hiç?Evet,bir zaman için sevdiğini aklından çıkarabilirdi belki.Ama kalbinden asla!!
Yeraltından Notlar - Dostoyevski
Son olarak, bugün okuduklarım arasında en sevdiğim alıntıyı en sona saklamak istedim. Kitap şöyle diyordu ;
' Biz, insanın şerefi ile ilgili konuları sadece edebi bir dille konuşuruz."Onur Sorunu" konuşma diliyle konuşulmaz.'
Yeraltından Notlar - Dostoyevski
'Bence mutluluk; her şeyin yolunda gittiği , kocanın seni çok sevdiği, koruduğu, bir an bile ayrı kalmak istemediği bir ailede vardır. '
Yeraltından Notlar - Dostoyevski
'Gerçek aşkın bittiği yerde başlıyordu fuhuş ; bütün rezilliği ve kabalığıyla.. '
Yer Altından Notlar, Dostoyevski
'Karıncaların ev konusunda çok farklı düşünceleri vardır ; onlar, dibi sonsuzluğa giden muhteşem,sağlam yapılar kurar. Saygıdeğer karıncaların hayatları , yuvalarında başlar ve orada da biter ; bu kararlı ve inatçı tavırlarıyla çok onurlu bir hayat sürerler ' demiş Dostoyevski. Karıncalar kadar kudretli olmanız dileği ile bugünlük bu kadar. :)
Yer Altından Notlar, Dostoyevski
'Ben sizinle önemli meseleler konuşurken, siz beni dikkate almıyorsanız,öyle olsun,yalvaracak değilim.Benim yeraltım bana yeter.'
Yer Altından Notlar, Dostoyevski
'Dil çıkartılmayacak şekilde çevreyi düzeltin, o zaman şükran duygularımı belirtmek için dilimi bile keserim. İnsanların nerelerde oturduğundan ve bu evlerin yapısından bana ne ? '
Yer Altından Notlar, Dostoyevski
'Kendi isteklerimle yaşayabildiğim sürece, kurduğunuz yapıya tek bir tuğla koyarsam kahrolayım. '
Birini Pencere Kenarına Çiçek Koyacak Kadar Sevmek Lazım
Büyük bir hevesle aldım kitabı elime.Henüz bitmiş değil. Yarıladım epeyce.Fakat kitap beklentilerimi karşıladığı konusunda kararsızım, -en azından yarıya kadar- . Şimdi emeği yarım bırakmak kalbe de sığmadığından, bir umut diğer yarıya yükledim beklentilerimi. Tamamen bittiğinde, bir pencere kenarında yeniden görüşmek üzere. :)
Stefan Zweig - Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
Bu defa çok uzaklara yolculuk yapacağını, iki veya üç ay için Kuzey Afrika'ya gideceğini anlattın; ben ise mutluluğumun ortasında titredim, çünkü kulaklarımın içinde yankılanmaya başlamıştı bile: geçti, geçti gitti ve unutuldu ! O anda en çok yapmak istediğim şey , önünde diz çöküp şöyle haykırmaktı : 'Beni de yanına al, yanına al ki, nihayet, bunca yıldan sonra nihayet beni tanıyabilesin!' Ancak senin önünde öylesine ürkek, öylesine korkak, öylesine köle ruhlu ve zayıftım ki , sadece şöyle diyebildim : 'Ne kadar yazık.'