Glcn.a
@Glcn_a
Bursa, 5 Şubat
61 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Oysa bir kere yaklaştıysa bir kalp bir kalbe, dokunduysa bir kere, kaçıp gitmek yeter miydi uzaklaşabilmek için? Adım atmak yeter miydi gidebilmek için?
"Bir hocam anlatmıştı... Yıldızlar gökyüzünde parladıklarında bu görüntü dünyaya tam iki yıl sonra ulaşırmış. Yani gökyüzüne bakıyoruz, bir yıldız parlıyor ve biz bunu şu an görüyoruz ama o yıldız o parıltıyı tam iki yıl önce yaptı. Umarım hayatta hiçbir şeye bu kadar geç kalmazsın Merih, senin ne güzel parlıyor dediğin o yıldız çoktan sönmüş olabilir. -Eylül."
"Sana dokunamamak zaten ölmek demekti
Olmadığın her dakika ellerim seni istedi..."
Okur Takip Önerileri
"Benden uzak dursan sana dokunamam,
Bana biraz yaklaşsan hayatta kalamam."
Bahçede oturup etrafı izleyip çizim yapacağına aynanın karşısına geç iki dakika da kendini izle. Gözlerini kendine kapadığın sürece dünyayı izlemen hiçbir şey ifade etmiyor."
*Sanki karanlık bir ormanın ortasında yolumu kaybetmiş ve ışıksız kalmıştım, kendimi yakarak yolumu aydınlatmaya çalışıyordum...*
"Sana dokunmak yıllardır ruhumu kirleten herkesten arınmak gibiydi. Herkese ve her şeye dokunmak beni kirletiyorsa sana dokunmak temizlenmek gibiydi Eylül. İnan bana, neden böyle hissettiğimi bilmiyorum. Bu hisse yabancıyım..."
*Korkun neyse onu ona dönüşerek yenersin.*
"Hayır... Dünyanın çok büyük olması beni korkutuyor. Dünya çok büyük yaratılmış..." Merih derin bir iç çekti.
"Sanki içinde küçücük kalalım diye bu kadar büyük yaratılmış gibi geliyor, değil mi?" diye sordu.
Bizler birer küçük noktasıyız evrenin. Nasıl ki noktalar bir cümleyi bitirmek ve yenisini başlatmak için varlar, biz de bir şeyleri bitirmek için ve yenilerini başlatmak için varız bu dünyada. Her birimiz birer noktayız bu dünyada. Geldik, başladık ve bitiyoruz işte...
Hava soğuktu, rüzgar acımasız. Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Gün gelecekti, birileri bu kar küresini eline alıp sallayacaktı. Kar yağıyor sanacaktık, oysa alt üst olacaktık...
"Sen ki kasırgasın, gelmen gerek. Sen ki kar tanesisin, yağman gerek. Sen ki dalgasın, kıyıya vurman gerek. Sen ki insansın, yaşaman gerek..."
Halbuki o kar taneleri bizim büyük yangınımızın kıvılcımları olacaktı.