Çocukluğunu unutmuş her yetişkin bireyin, her öğretmenin, okuması gereken bir kitap.
Biz büyükler, öğretmenler ne kadar da anlamıyoruz insan ruhundan. Oysa ki çocuklar her şeyi, her durumu anlayabiliyorlar. Bizler ne kadar basit düşünüyoruz her şeyi, çocuklar kadar ince neden düşünemiyoruz? Acaba biz de çocukken böyleydik de sonradan mı bu kadar anlayışsız olduk?
Çocuklara öğütler verirken, onlara davranışlarla örnek olmayı neden unutuyoruz? Yaptığımız hatalar, yanlış davranışlar açığa çıkınca da hatalarımızı, suçlarımızı neden çocuklara yüklüyoruz? Onların kendilerini savunmalarını acaba hafife mi alıyoruz? Kızarak kendimizi haklı mı çıkarmaya çalışıyoruz?
"Çocuğa hayaller vermek yerine, onların gözüyle gerçek dünyamızı yansıtan, üstelik bunu çarpıcı bir mizah ve eleştiriyle yapan bu bu kitap küçük bir başeserdi."
