Görkem
@Grkmerdnc
Yeraltınız kadar yeraltı. Ne diyelim?
Hacettepe Üniversitesi
Ankara
24 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Okumaktan başka yapılacak işim, gidecek tek yerim yoktu, çünkü çevremde saygıya layık, beni kendine çekebilecek bir meşguliyet bulamıyordum.
Alışkanlıktan mıdır ya da başka bir şeyden midir bilmiyorum, ama hayatım boyunca herhangi bir dış, hatta küçük olayın bile şu anda yaşamımda bir tür radikal dönüm noktasına dönüşeceğini hep düşünmüşümdür.
Kendini tanımak için önce yaşamayı öğrenmeli,
sonra başkalarını suçlamalısın.
Okur Takip Önerileri
İnsan olmak, yani gerçek, kendi vücuduna sahip, kanlı canlı bir insan olmak dahi bize güç geliyor; bundan utanıyor, ayıp sayıyor, bildik, genel anlamda insan olmaya çabalıyoruz hep.
Aslında biz ölü doğmuş yaratıklarız; zaten çoktandır canlı olmayan babalardan dünyaya geliyoruz ve bundan da gittikçe daha çok hoşlanıyoruz. Bundan zevk alıyoruz. Yakında bir kolayını bulup doğrudan doğruya fikir dölleri olarak dünyaya geleceğiz.
Kolay elde edilmiş bir saadet mi, yoksa insanı yücelten ıstırap mı daha iyidir? Evet, hangisi daha iyi?
Yaşamdan öyle kopuğuz ki, gerçek "canlı hayata" karşı adeta tiksinti duyuyor, bize hatırlatılmasına dahi katlanamıyoruz. Öyle bir hale gelmişiz ki, gerçek "canlı hayat" bize adeta bir iş, bir ödev gibi görünüyor, onu kitaptan öğrenmeyi yeğliyoruz.
Ruhumun, vicdanımın derinliğinde bir türlü sakinleşmeyen, bütün varlığımın yakıcı bir hüzünle dolmasına sebep olan bir köşe vardı.
Ama insanoğlu aptal değilse bile korkunç derece nankördür.
Evet, eşi bulunmaz bir nankör..!
Onlara mutluluk düşmandır. Karanlıkta gözleri daha iyi gören yarasalar gibi , mutlak bir gecenin olmasını beklerler.
Nedense bugün içimden gelmiyor. Ben artık biraz çöktüm albayım: Aklıma yeni bir şey gelmiyor. Oyunlar beni de yordu galiba.
Bizim gibilerin hayatında güzellikler, kısa süren aydınlıklardır.
Fakat, Allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. Bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. Tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. Fakat benim de sevmeğe hakkım yok mu albayım? Yok. Peki albayım. Ben de susarım o zaman. Gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. Fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? Sorarım size: Nasıl? Kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? Ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. Küçük oyunlar istemiyorum albayım.
Belki yarın sabah soğukta uyanmanın bir anlamı olur, sana çay pişirmek gibi.
Oysa, birikmiş alacaklarım vardı bu dünyadan. Çünkü kötü bir yaşantıydı.
Hepimiz, büyük bir kaderin oyuncaklarıyız.
Kıyamet kopuyor,yaşayan ölüleri oynuyoruz.
Beni aldattınız. Karanlık ruhumla başbaşa bırakıp gittiniz.