Hakan Can
@HakanCan35
İzmir
16 Mayıs
728 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bazı insanların efkarsız halini sevemiyorum.Hüzün öyle yakışıyor ki onlara, sanki dünyaya hüznü anlatmaya gelmişler. Ve nice tebessümler gizli o hüzünlerinde.
Bir tek sen yalanım...
Yine gözümdeki yaşlarla dokundun
Hep böyle nahif olur dönüşlerin
Beni biraz daha kendimle kılışların
Sende bana ait olanları hissedişin
Ve beni umuduma büyüleyişin
Senin ile kendimi buluşum
Sensizliğim ile büyümeye duruşum
Hep senle işte hayaller
Hep senden hayaller
youtu.be/jac_Ljrxc_A
Allah bize her gün karanlığın sonsuza dek olmadığını gösteriyor. ne yaşadığın önemli değil, umudunu yitirme. karanlık her zaman ışıkla takip edilir.
-Alıntı-
Okur Takip Önerileri
Üzerime serpilen kırpıntıları umut zannetmişim hep, umut etmeyi bile öğrenmek lazım mış, tabii umutsuzluktan ölmedik bir tarafınız kaldıysa.
Kaybolmak ne ürkütücü bir duygu..Sadece seni hatırlıyorum, bakışlarını.. Ondan sonra her şey, her yer değişti..
Bulunabileceğim tek bir yer düşlerim seni düşlerim..
İki insan birbirini ancak, her biri kendi başına yaşayacak güçte olup da birlikte yaşamayı seçtikleri zaman sevebilirler.
Morgan Scott Peck
Çünkü insanın gerçek ölümü, hastalıktan değildir, insanın insana yaptıklarındandır..
Ingeborg Bachmann
"İnsan usul usul ölmek için gelir dünyaya.
Başlar her gün biraz daha insan olmaya.
Ve ölürken usul usul ne tuhaf;
Âşık olur, kedi besler, isim verir eşyaya."
Bir Acıya Kiracı, Metin Altıok
Belki de biz, o yakındığımız mesafelere kendi kendimizi fırlatmışızdır bilmeden..
İnsan kendini geri çağırabilir mi?
-Alıntı-
Ah şu yalnızlık, bize sunduklarını senden tam anlamıyla alabilmek için daha ne kadar soyutlanmamız gerekiyor..Ve ne zaman sana adım attığımızda sen değil de biz daha çok büyümüş olacağız.
Bu çağın en büyük girdabı, insanı kendi içtenliğine düşman etmesidir.
Eylül Türk
youtu.be/LqtJcERwLr8
Kazancakis'ten: ''Bazen içimden, küçük bir ânı alıp karşılığında bütün hayatımı veresim gelir.''
Peki ya umut, kendine inanmak değil miydi..
İyilik ve doğruluğa uyanmak, varoluşun güzelliğine şükran duyabilmek değil miydi.
Farklı silüetlerde uğruyor umutsuzluk insana. Sait Faik’te böyle dikkat çekmiş o kara deliğe: “Bu dünyada insanı en çok eksilten, acıtan; yeterince sevilmediğini, istenmediğini hissetmesi ve nihâyetinde bu hakikati kabullenirken mahkûm olduğu çaresizlik.”