Mehmet Halezeroğlu
@Halezer
Trabzon
Trabzon, 15 Aralık 1983
525 okur puanı
Nisan 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Hiçbir kadın, ihtiras halindeki bir erkek
kadar âciz ve gülünç olamaz.
İnsan, bilhassa kadın ve erkek münasebetleri o kadar
karmakarışık ve arzularımız, hislerimiz o kadar anlaşılmaz ve bulanık
ki, hiç kimse ne yaptığını bilmiyor ve akıntıya kapılıp gidiyor.
Başkasına
merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki, ne
kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı
görmeye hakkımız yoktur...
Okur Takip Önerileri
( AŞK )
Başını birdenbire bana çevirerek:
"Neden bana bu kadar dikkatli bakıyorsunuz?" dedi. Bu sual, aynı
zamanda benim kafamda da canlandı: Nasıl oluyordu da, hiç
çekinmeden, bir kadına belki ilk defa olarakbu kadar dikkatle baktığımı aklıma getirmeden, onu uzun uza-
dıya seyrediyordum? Ve nasıl oluyordu da hâlâ, o bu suali sorduktan ve
gözlerini bana çevirdikten sonra bile, cesaretimi kaybetmeden ona
bakmakta devam ediyordum? Beni de hayrete düşüren bir cesaretle:
"İstemiyor musunuz?" dedim.
"Hayır, ondan değil, sordum işte... Belki istiyorum da onun için
sordum!"
Siz sahiden başka erkeklere benzemiyorsunuz... Onların ilk işi
evvela bu cihetleri sağlama bağlamaktır. Siz başınızı alıp
gidiyorsunuz... Aradığınız insan daima bu geceki gibi,
istediğiniz yerde yolunuza çıkmaz ki... "
Ruhumdan ezici bir şüphenin kalktığını hissettim. Onunla
alelade bir çapkınlık macerası yaşamaktan korkuyordum.
"Şuna dikkat edin ki, benden herhangi bir şey istediğiniz gün her şey
bitmiş demektir. Hiçbir şey anlıyor musunuz, hiçbir şey
istemeyeceksiniz...
"Ben de yalnızım... " dedi. Bu sefer benim ellerimi kendi avuçlarının
içine alarak: "Boğulacak kadar yalnızım... " diye devam etti, "hasta bir
köpek kadar yalnız... "
Gözlerimle onu takip ederek mırıldanıyordum: "Sana teşekkür
ederim... Teşekkür ederim!.."
Bir insanın diğer bir
insanı, hemen hemen hiçbir şey yapmadan, bu kadar mesut etmesi nasıl
mümkün oluyordu? Ahbapça bir selam ve temiz bir gülüş... Ve ben bu
anda başka hiçbir şey istemiyordum.
Dünyada bana hiçbir şey, tabiattan melül
bir insanın zorla gülmeye çalışması kadar acı gelmemiştir.
Etrafımdan daha çok kaçtım,
daha çok içime
saklandım.
Hiçbir şey
beni, hakkımdaki bir kanaati düzeltmek mecburiyeti kadar
korkutmazdı.
"Yahu, ne oluyor bunlara? Hemen ölüyor muyuz?" diye söylenmişti.
"Ölsek ne olacak sanki... Onlara ne? Ben onlar için neyim?.."
Dünyanın en basit, en zavallı, hatta
en ahmak adamı bile, insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve
karışık bir ruha maliktir!.. Niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve
insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en
kolay şeylerden biri zannediyoruz? Niçin ilk defa gördüğümüz bir
peynirin evsafı hakkında söz söylemekten kaçtığımız halde ilk rast
geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatıyla
öteye geçiveriyoruz?
Her şeye hazır bulunan ve
kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?