Zaman tuhaf şeydi , bazen bize anda var olduğumuz duygusu verecek kadar genleşiyor, bazense sıçrayarak uyandığımız saf bir illüzyona , bir hayali yolculuğa dönüşüyordu.
" Arkanda söylenmemiş sözler , sevgi dolu gözler ve asla unutamayacağın yüzler bırakmışsan eğer, şu dünyada nereye gidersen git, hep o yarım kalmışlık hissi seninle gelecektir. Kaçamazsın. "
Bir kadının gerçek hikayesi ne zaman başlar biliyor musunuz ? İçindeki kadınlık ve annelik gücünü fark edince... Kendi ayaklarının üzerinde durması gerektiğini öğreninceye kadar acı çekince. "Şu koca dünyada yapayalnızsın be kızım!" yalnızlığını en derinlerinde hissedince. Ve hayatın " Kendi başının çaresine yine kendin bak çünkü kimseden fayda yok sana " mesajı iliklerine kadar işleyinceye başlar.
Çocuk çocuktur, masumdur, paktır.
Çocukluğunu yaşamalıdır.
Çekin kirli ellerinizi, düşüncelerinizi onların üzerinden, bir anda büyümek zorunda bırakmayın çocukları...
Mağdur etmeyin...
Yıldızlar aynı hizaya gelince yolunuz da değişir. Değişim yeni fırsatlar yaratır. Eski yaralar bilgelik sunar. Geleceğin seni bekliyor. Soru şu : Onu kucaklayacak kadar cesur musun ?
En zor okul, hayat okuludur. Hangi sınıfta olduğunu , bir sonraki sınavın ne zaman yapılacağını asla bilemez ve sınav da kopya da çekemezsin. Çünkü kimsenin sınav kağıdı,seninkiyle aynı değildir.
"Umudunu yitirme, şu hayatta bir şeyin bitişi,her zaman başka bir şeyin başlamasına sebep olmuştur."
"Ve bazen iyi şeyler biter ki, daha iyileri başlayabilsin "