Ebeveynlerimizle barışmamız çok önemlidir. Bunu yapmak sadece içsel huzurumuzu arttırmakla kalmaz, aynı zamanda bu uyumun bir sonraki nesillere aktarılmasına da izin verir. Ebeveynlerimize karşı yumuşayarak ve bu yolda engel teşkil eden hikayeyi bırakarak nesilden nesile aktarılan bu acının anlamsız tekrarını durdurabiliriz.
Bir ebeveyn reddedildiğinde ya da saygı duyulmadığında, genelde çocuklarından bir tanesi reddedilen davranışı tekrarlayarak ebeveynini temsil eder. Bu şekilde , çocuk aynı acıyı çekerek kendini o ebeveynine eşit hale getirir. Çocuk şunları söylüyor gibidir; “ aynı şeyleri bende çekeceğim bu şekilde bu yoldan yalnız geçmek zorunda kalmayacaksın.” Bu sadakatle çocuk acıyı bir sonraki nesillere aktarır.
Tricia’nın annesini reddetmesi, ilişkilerindeki başarısızlığın arkasındaki nedendi. Annesi ile çözemediği ne varsa sevgilileri ile ilişkisinde bilinçaltından yüzeye çıkıyordu ve paylaştıkları bağı ve arzu ettikleri yakınlığı sarsıyordu.
Reader Follow Recommendations
Ebeveynlerimizi reddettiğimizde, onlara benzediğimiz açıları da göremeyiz. Davranışlar içimizde reddedilmiş halde kalır ve sıklıkla çevremizdeki insanlara yansırlar. Buna karşılık, reddettiğimiz davranışlara sahip arkadaşları, sevgilileri veya iş arkadaşlarını hayatımıza çekeriz.
Anne babalarımızda reddettiğimiz duygular, özellikler ve davranışlar kuvvetle muhtemelen bizim içimizde yaşayacaktır. Bu bizim onları farkında olmadan sevme biçimimizdir, onları yaşamlarımıza geri getirme yolumuzdur.