Şermin Yaşar bize “Gelirken Ekmek Al” derken aslında aşka, sevgiye, kavuşamamaya, evliliğe, aile kavramına dair hayatın içinden ve her okurunda kendinden bişeyler bulabileceği öyküler yazmış. Yazarın dili o kadar samimi ve içten ki sanki sanki karşınızda oturup eline çayını almış ve sizde onun derdini dinliyorsunuz gibi..
Bazı öykülerin sonunda “keşke böyle bitmeseydi” deyip içinizde bir cız etmıyor değil..
Hele bir öyküsü var ki “Bize bi çay” of of o nasıl bir hikayesine öyle..
Sen hep yaz Şermin.. ve biz hep okuyalım..
Yüreğine kalemine sağlık..