Bir gün herkes bir yerlerden ayrılacak; ailesinden, okulundan, memleketinden, arkadaşlarından, işinden, bir sevdiğinden veya sevdiklerinden ve nihayetinde bir gün dünyadan. Siz ayrıldığınız her yere daha önce görülmemiş güzellikler bırakmaya çalışın.
Okur Takip Önerileri
Bu izolasyon dönemi bana şunu öğretti, şöyle bi eve kapanıp yapmam gereken her şeyi yapsam dediğin şeyler, şöyle eve kapanınca da yapılmıyormuş.
Bu hayatı sadece başımıza gelmiş talihsiz olayların veya binlerce yıllık alışmışlıkların çizdiği çerçeveler içinde başımıza gelmiş 'güzel' sayılan olayların bir harmanı olarak anlamak düşülecek en büyük yanılgı. Maddesel olgulardan ve yüzeysel yaşanmışlıklardan ziyade aslolan duygulardır.. Üzüntüler sevinçler, iç haykırışlar kabullenmeler, ihtiraslar çaresizlikler, elde etme hazzı ve pes edişler, hayatın bizzat kendisi. Kaybolmayacaklar. Bir zamanda bir yerlerde bir şeylerle birleşecek tüm duygular.. Doğa nedir? Doğaüstü nedir? Doğaüstü olaylara inanmayanlar kendilerini, yaşadıkları şeyi ne olarak görürler acaba? Hala bir mucizeye inanmayanlar aynaya baktıklarında ne görüyorlar? Et parçası mı? Gözlerde bir kaç küçük ipucu yok mu.. Var, adını koyamasak da fazlası var..
Metropollerde yaşamak iyi fikir değildi. O küçük sahil kasabasına yerleşecektik. Sabah kalkıp yürüyerek çarşaf gibi suya girecektik. Islak ıslak oturacaktık kahvaltı masasına. Tuz bırakacaktı güneş, boynumuzda. Ne bu trafikle, ne de zehirli havayla tüketmeyecektik ömrümüzü. Biraz taze meyve biraz taze sebze, biraz rakı biraz müzikle yaşayacaktık... Ben tuhaf savaşlar arasında sıkışmış canım dünyanın sonunu değil, en sevdiğim suların inci dibini görmek istiyorum. Vakit var, hala...