" Birine âşık olmak can yakıcı bir şey. Sana kendi değerini sorgulatacak, sürekli olarak kendi güzelliğini başka insanlarla karşılaştırmana sebep olacak, sırf onun sevgisini az da olsa hissedebilmek için kendi benliğinden taviz vermeni gerektirecek bir sürü şey yaşayacaksın. Kendisine karşı tatlı duygular hissettiğin her insan kalbini daha da kıracak, sevilmenin nasıl bir şey olduğunu hep daha da merak edecek ama hiçbir zaman kendi hikayenin başrolü olamayacaksın."
Acı çekme ihtimalim çok yüksek olduğu için aşık olmaktan korksam da bazen sırf yazabilmek ve hayatıma heyecan katabilmek için bile birini sevmeyi istediğim oluyordu.
Korkuyordum. Birinden hoşlanacağımı hissettiğim zaman depresif hisler beni esir alıyordu. İçimden bir ses " Sevme, yine canın yanacak, " diyor ve beni o kişiye karşı bir şey hissetmekten alıkoymaya çalışıyordu.
" Peki bu jilet izleri," dedim, "bunların sebebi ne?"
"Onlar aşktan, dedi
"Acıtmıyor mu bu yaralar?"
"Yarası acıtmıyor da hatırası acıtıyor bazen," dedi.
Herkesin bu yeryüzünde iyi ya da kötü, genç ya da yaşlı, kadın veya erkek, pişman ya da galip, mutlu ya da mutsuz bir gün evine, barkına geri dönme hakkı vardır.