İnsan mütekâmil olma yolunda terakki edebilme adına birşeyler yapmak ister. Kendi kendine yetemeyeceğini bilen insan, müstağni olmak düşüncesinden beri olur, gittiği yolda yoluna yoldaş olabilecek birilerini kendine seçer
az yada çok..ve o kişiye/kişilere muhabbet duyar.. bu kişi dost da olur, mürşid de olur, eş de olur. Ve muhabbet duyduğu kişinin hâl ve ahvâlinden kendine pay biçer, onu örnek alır. Dolayısıyla onun hâliyle hâllenir bir süre sonra.. aynı kaderi yaşamaya başlarlar böylece.