Buhranlarla boğuşuyorum yokluğunda
Yüreğim hasretinle her an kavrulurken
Bıraktığın dolmaz kalp boşluğunda
Ben kendimi olmazlarla avuturken
Saçlarını hatırlıyorum Karadeniz hırçını
Duyuyorum gönlümde hicranın acısını
Bir daha çalar mıyım bilmem aşk kapısını
Kalbimde seni saklarken
Mazide kalmış aklım çalışmaz durur
Hayallerim hep ama hep sana kurulur
Duygularım bir coşar bir durulur
Unutmak yokmuş sen varken
Kendimi aldattım unuturum sandım
Sensiz nice menzillere vardım
Sana bir gün kavuşmaktı umudum
Resminle avunurum artık ümitsizken
Şükrümde de sevincimde de sen vardın
Hayatıma girdin, yaşamıma renk kattın
Bazen güldürdün bazen de ağlattın
Şimdi ne yapayım sen uzaktayken
Seni görme umudum olan şehirleri geziyorum hayal dünyamda.Düşüncelerim savaş meydanındaki süvariler gibi darma dağın. Geçmişi ardımda bıraktığımı zannederken, bütün anılarımız sarsıyor depremler misali. Her güzellikte gülüşünü görüyorum. Mutluluk seninle yaşanılan her vaktin adı. Ve özlemim en büyük düğüm boğazımda. Nefes alışlarımda adını sayıklıyorum.
Dert devasız olmazmış, ya ben sensiz
Gözlerin uçsuz bucaksız kaybolduğum deniz
Feleğin çemberinden geçtik beraber
Sınadı bize araya giren mesafeler
Hatıralar anımsanır gözyaşlarıyla karışık
Sendin karanlığımı aydınlatan nadide ışık
Çıkıp dokunmak isterim gökyüzüne
İnan kolaydır dokunmaktan yüzüne