" Cennete giren hiçbir kimse, yeryüzünde her şey kendisinin olsa bile dünyaya geri dönmeyi arzu etmez. Sadece şehit, gördüğü aşırı itibar ve ikram sebebiyle tekrar dünyaya dönmeyi ve on defa şehit olmayı ister."
Vatan müdafaası için elini taşın altına koymayan birinden ne insanlık beklenirdi ne de vefa. Birileri varlığından bir şekilde taviz verecekti. Verecekti ki, vatan olsun, içinde dalgalanan bayrak olsun.
"Beni anlamınızı beklemiyorum, yanımda olmanızı da istiyor değilim. Sadece uyanın.
Ey sıcak yataklarında derin uykulara dalmış olan mutlu insanlar, hepiniz uyanın. En azından bu kadarını yapın benim için."
İlla bağıra çağıra haykırmak mı gerekir sevdiğini? Gösterişli hediyelerle ya da şaşalı cümlelerle süslemek mi gerek sevgiyi? Ne gözlerine bakıp söyleyebilirim ne de pazarlayabilirim ben sevgimi.
İnsan en büyük hatayı zaman konusunda yapıyor. Zamanın sahibi sanıyor kendini. Nasılsa yaparım, zamanım var diyo her seferinde. Oysa zaman akıp gidiyo ellerinden...