Hediye OKLU

Kendine âmâ olan birisi tüm dünyaya sahip olsa ne olur…
Sayfa 261Kitabı okudu
Reklam
İnsanın kendi olabilmesi, varlığını böyle idare edebilmesi hem masraflı hem meşakkatli bir işti ve böyle yaşayanlar her zaman bir bedel ödüyordu. Halbuki başkasını taklit ederek maskelerle dolaşanlar, herhangi bir engelle karşılaşmadan, mutsuz olduklarının farkında bile olmadan yaşayıp gidiyorlardı.
Sayfa 147Kitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Kimi ruhlar evvelden aşinadır birbirine.
Sayfa 136Kitabı okudu
Sonra bana gülmüştü. Kalbimin tüm kemikleri kırılacak sanmıştım.
Sayfa 275Kitabı okudu
Reklam
Zamanın çürüdüğünü hissetmiyor musun? Biz insanlar kabir böcekleri gibi onu yiyoruz.
Sayfa 251Kitabı okudu
Öleceğini bildiği halde yaşayan tek canlı insandır. Bunu bile bile çalan, çırpan, zulmeden yakıp yıkan da.
Sayfa 235Kitabı okudu
Gerçeklik, yani bu dünya, başka bir alemin hayaletinden gayrı bir şey değil.
Kaçmak; zavallı, önemsiz bir şeydir. Buna başarı denmez.
İçimize sessiz, güleç bir konuk gibi girip sonra teklifsizce yerleşiveren kopuşlarımızdan, bu kopuşların ötekileri ürkütmeyişinden korktum.
Reklam
Bu yüzden ben de hep yaşamın böyle bir şey olacağını düşünmüşümdür. Sürüp giden bir arayış.
Sayfa 232Kitabı okudu
“Bir insan sevinirse önce onun elleri güler.”
Sayfa 245Kitabı okudu
“Beklemek cehennemdir, ama beklerim seni, İyi kötü demeden, suçlamadan keyfini.”
“Öyle körkütük sadık bir köledir ki sevda, Seni kötü göremez bin kötülük yapsan da.”
“Bu dünyada her şeyin, herkesin, denizdeki balığın,gökteki kuşun, yerdeki karıncanın, hele hele insanın, hele hele insanın hakkını vereceksin.” “ Hele hele insanın.”
55 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.