İçime dünyalar kadar hayal kırıklığı sığdırdığımda değil de,azıcık ümit serpildiğinde bir şeylerin yolunda gitmediğinden şüphe ederim.İrite eder beni bu,tuhaf bir şekilde huzursuzluk kaplar içimi.Zihnime düşen günah tohumları gibi düşünebiliriz bunları.Garip bir paradoks.