Hüseyin
@Hseyin_mengullu
Yaşamak acı çekmektir. Hayatta kalmak ise bu acıda bir anlam bulmaktır.
Hatay
20 Haziran
739 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Masumiyet Müzesi
Sarsan ve yerden yere vuran, toparlanmaya müsaade edemeden tekrar dibe çeken o muzzam eserin tutamadığım, üzerine akıttığım gözyaşım...
İyiyim.
Soran merak edenler geç olmakla birlikte haber verebildim. Ben ve çekirdek ailem iyiyiz. Umarım herkes tez vakitte iyi olur. Allah yardımcımız olsun, ölümü ve çaresizliği gördük, yaşadık. Lütfen dua edin, her şey buraya gelmek değil. Dualarınızda bizi de bulundurun lütfen. Allah hepinizden razı olsun. 😔
Bitiş
Seneyi artık kapatmış olalım. Verimli ve keyifli bir yıl oldu. Seneye daha çok okuyabilme dileğiyle...
Okur Takip Önerileri
Şöyle bir gerçek var ve genelde çoğu kişi gizler ya da görmezden gelir bunu. Hayatımıza şu ya da bu yolla girip ufak anılar biriktirdiğimiz birini asla tam anlamıyla unutamıyoruz. Aradan zaman geçiyor ve malûm kişinin bir yerlerde adı geçtiğinde direkt aklımıza geliyor, beraberinde yaşananlar da tabi. Unutmuyoruz onu hiç kalıyor orada, direniyor zamana ve çoğu şeye.
Uyumak
Uyumak, biraz ölmek gibidir. Biraz da unutmak ve kaçmak birçok şeyden. Bir moladır aynı zamanda, bir ilaçtır da belki. Zamanın acımasız hızından sıyrılmak ve görmezden gelmek bazı şeyleri. Uyumak mühim, çivisi çıkmış bu dünyadan ufacık kaçamak yapmak istiyorsak eğer, uyuyalım...
Durmak
Bir günün daha bitişine şahitlik etmekten yoruldum ben. Aslında genel itibariyle çoğu şeyden yoruldum, gülüp eğlenmekten bile. Üzüntü, umutsuzluk ve hayal kırıklıklarını saymıyorum zaten. Çabalamaktan, bazı şeyleri elde etmeye çalışıp da muvaffak olamamaktan yoruldum. Kimsenin olmadığı bir yerde, daha doğrusu hiçbir canlının olmadığı bir yerde kısacık durmak istiyorum. Evrendeki hiçbir şeye aldırış etmeden durmak ve düşünmemek...
Ölmek
Uyandım, gözlerimi tam açamamakla beraber baktım ve gördüm ki; güneş tül perdenin arasından ışıl ışıl süzülüp yüzüme vurmakta. Biraz bakıştık kendisiyle, ardından kalktım ve çoğu insanın yaptığı şeyleri yapmaya koyuldum. Peki ne yaptım? Ellerimi ve yüzümü yıkadım, kahvaltı yaptım, belki biraz da kitap okudum. Bunları yaparken aynı zamanda çoğu kişinin yapıp da farkında olmadığı bir işi daha aradan çıkardım. Evet, öleceğim anın gelmesini bekledim...
yeni
Yeni güne başlayalı birkaç saat oldu. Dün de yeni güne başlayalı birkaç saat olmuştu zaten. Ve ondan bir önceki gün de... O zaman bu tekerrür eden günleri yeni diye nitelendirmenin anlamı nedir? Bu günler, bilmem kaç yıl önce de zaten yok muydu?
Gece
Gece balkondasın, kulaklığında çok sevdiğin bir parça hafiften çalıyor ve esen ılık bir rüzgâr tenini okşuyor. Yıldızlara daha önce hiç bakmadığın ve tarifi pek mümkün olmayan bir açıyla bakmaya çalışıyorsun. İyice odaklanıyorsun sonsuzlukta bulunan o ufacık parıltılara. Sonra aklına geçmişte yaşadığın, belki de yarım bıraktığın birkaç anı geliyor. Birini seçiyorsun ve onun üzerine düşünmeye başlıyorsun. O yarım bıraktığın anıyı kendi isteğin doğrultusunda düşüncelerinle tamamlamaya çalışıyorsun. Tamamlıyorsun da belki. Sonra ne mi oluyor? Müziği kapatıyor, içeri girip yatağına uzanıyorsun. Geçmişindeki bir yarayı kısmen sarmış oluyorsun böylelikle.
H.M.