Yaşam, pek çok defosuna rağmen deneyimlenmesi, sonuna kadar gidilmesi, tüm imkânlarının kullanılması ve her ne kadar ölüme zincirlenmişse bile tutunulmaya çalışılması gereken bir şeydi.
Birlikte olduğunuz her anı nakış gibi işliyorsun hafızana. İhtiyacın olacak. Uykusuz gecelerine teselli olacak hatıralar bunlar. Kanaman dursun diye yaralarına basıp saracaksın. Ağlama nöbetlerine tutulmamak için bir muska gibi boynunda taşıyacaksın. Şifa niyetine.
Ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata.
İnsan olmuştum ilk o zaman.
Ya da bozmuşlardı beni yenidoğandan.
Kendimi acıya teslim ettiğimde hatırladım, ölünmüyordu, hatırladım.