Kitabı kütüphaneden tereddüt içinde almıştım. “Acaba bu sayfa yüklü tarihi romanı sıkılmadan okuyup bitirebilecek miyim? “ düşüncesi vardı aklımda. Ancak ilk sayfalardan itibaren beni içine aldı roman ve zevkle kısa sürede bitirdim. Osmanlı Devletinin kurucusu Osman beyin çocukluğunu,gençlik yıllarını hayal gücüyle süsleyerek anlatmış yazar. Bazen Kuruluş Osman dizisini izliyor gibi, bazen de bir kenarda o an orada olan halktan birisi gibi hissettim kendimi. Yazarın betimleyici dilini çok beğendiğimi belirtmek istiyorum. En çok beğendiğim bölümler ise “Ben Yunus” diye başlayan Yunus Emre’nin kendisini anlattığı (yazarın dilinden) bölümlerdi. Tarihi roman okumak isteyenlere tavsiye ediyorum.
“Ben, Yunus. Şeyhinin asasını arayan bir garip gezgin…Bazıları “Emre” der bana, bazıları “Aşık”. Eh ikisi de aynı şeydir aslında, itiraz etmem. İmrenmektir aşık olmak. Maşuk’una imrenir, emrenir aşık insan. Keşke becerebilsem …(Sayfa 89)…
