Bu zamanenin insanları bir tuhaf iyilik yapsan ayrı dert kötülük yapsan ayrı dert oluyor. İnsan artık ne yapacağını şaşırdı.
Sana acimayana acımak için elinden geleni yapmak yine bir akilsizliga tutmuş gidiyor. Yine aynı yerinden vurulmaya doyamadık herhalde.
İçim belki rahat olmasa da belki zannettikleri gibi çok mutlu(hatta mutlu) olmasam da o gülümsemeyi her seferinde gösteriyorum. Acımı göstermemek için kabuğumu içime çekip o acılı şekilde hiç gözükmeyen gülmelere devam ediyorum.
Okur Takip Önerileri
Bazen insanın duygusuz, ruhsuz olmasının açıklaması kendisi değildir. Bazı insanlar onu o hâle getirir.
Kendimize değer vermeyince acınacak hâle geliyoruz.(Gerçi acıyan yine kendimiz...)
Hep aynı senaryoları yaşıyorsak Bir şeyleri değiştirmek mi gerekiyor yoksa?
Sanırım İnsanları kitabın ortasından başlamış gibi tanımaya çalışıyorum.