Aynı dünyada, aynı zaman diliminin içinde yaşıyoruz. Dört mevsimi de birlikte hissedebiliyoruz. Aynı havayı farklı yerlerden soluyoruz. Genelde birimiz sıcak, birimiz soğuk oluyoruz. Aynı şeyleri düşünebiliyoruz, aynı şeyleri hissedebiliyoruz. Bir de deli gibi özlüyoruz…
Herkesin bir umudu vardır, bir savaşı, bir kaybedişi, bir acısı, bir yalnızlığı, bir hüznü, çünkü; herkesin bir gideni vardır, içinden bir türlü uğurlayamadığı.
Yarın öleceğimizi bilsek, tüm kırgınlıkları unuturuz; ama biz sonsuza kadar yaşayacakmış gibi kırıcı ve gururluyuz.
Umudunu yitirme şu hayatta bir şeyin bitişi, her zaman başka bir şeyin başlamasına sebep olmuştur.