Tercih edilmiş yalnızlık diye bir kavram vardır. Sevilmekten bi haber , sadece görselliğe önem veren,Samimiyetsiz ,doyumsuz, ıssız insan rollerine girip her cicekten bal almaya çalışan kisiliklerden uzak ve mutlu bir yaşamı tercih etme stilidir. Tek başınalık baskası icin boş caba göstermek yerine kendi dünyanıza değer vermektir..
Bunun sebebi ilişkilerde mantık-kalp dengesinin bozulması diyebilir miyiz? Mantığı ilişkinin her noktasında geri plana atıp duyguları, dürtüleri, nefsi, hazzı her zaman baz almaya başladığımız için olabilir mi?
Depremden sonra fazla eşyanın, gereksiz evhamların ,erteleme hastalığının, bir şeylere umut bağlamanın büyük bir yük olduğunu anladım. Artık eşyasız, evhamsız,ertelemeden ve umut bağlamadan ilerliyorum.
Elbette kalıplaşmış sıkıcı hayatının parçası olmayı redediyorum. Ben üretebilmek, kesfedebilmek, çokça yer görmek ve erkek işlerine burnunu sokmak için var olan bir kadınım. Beni bastıramazsın fakat benimle üretebilir,keşfedebilir ve yükselebilirsin.