Batı edebiyatı Bediüzzaman'ın tabiriyle 'yetim hüznü' verir. Nitekim okuduğum her öykü ve roman icimde garip bir hüzün ve ruhsal acılar oluşurdu. Zafer Çarboğa'nın öyküleri ise, yine Bediuzzaman'ın tabiriyle "ulvi hüzün" veriyor. Yani ruha verdiği ulvi hüzün ile beraber, insani hislerle örülü, bir de şevk veriyor. Zafer Carboga, Dostoyevski'nin gercek varisi; fakat ümitlendirici, ruha doyum sağlayan versiyonu...
Öykülerini okurken en cok dikkatimi ceken nokta, 'özlü söz' niteliği taşıyan pek çok cumlenin serpistirilmis olması... bu bakimdan bir öyküde bir kac mesaj verilebilirken Zafer Carboga'nin öykülerinde ise her söz bir mesaj mahiyeti taşıyor.
