SİYAH
@kara_hindibaa
= Evli =
* Ağaçlara , kuşlara kalacağız...*
Önlisans
İSTANBUL
-BİRMAYISeksenyedi, 1 Mayıs
385 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Beni artık kimseler arayıp da bulmasın..
184 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Bunca yıllık yaşamımda bir tek şunu öğrendim... Şu reçeteyi: mutlu olmadığın ortamdan kaç git. Bunun için de güçlü ol,kendi kendine yet.
Okur Takip Önerileri
İnsan yaşamında eksik olanı, her şey sanıyor...
308 syf.
·
Puan vermedi
İnsan davranışlarının ve ilişkilerinin gerçek anlamı ancak çaba göstererek anlaşılır.Mesela biri ölür ve sen bunu anlayamazsın. Gömülür, hâlâ bir şey hissetmezsin. Toplum içinde yas tutar, ağırbaşlı bir ciddiyetle önüne bakarsın ama evde esner, burnunu kaşır, kitap okursun; aklına ölmüş olan ve yasını tuttuğun kişiden başka her şey gelir.Dışarıya karşı belli bir duruş sergilersin, ciddi ve vakursundur ama içten içe hayretle hiçbir şey hissetmediğini, olsa olsa suçluluk duygusuyla karışık bir memnuniyet ve rahatlama duyduğunu fark edersin. Ve kayıtsızlık, derin bir kayıtsızlık.Bu bir müddet böyle sürer; günlerce, hatta aylarca. Dünyaya kendini farklı gösterir ve gizli bir kayıtsızlık içinde yaşarsın. Ve sonra, çok sonra, bir yıl sonra, ölen kişinin burnu düştüğünde, bir gün sokağa çıkarsın, başın döner ve bir duvara yaslanırsın; çünkü anlamışsındır. Neyi mi? Vaktiyle seni ölen kişiye bağlayan duyguyu. Ölümün anlamı mı. Toprağı tırnaklarınla kazıp ondan kalan ne varsa çıkarsan bile bir daha asla gülümsemesini göremeyeceğin, dünyadaki bütün bilgelik ve kudret bir araya gelse onun, yani ölen kişinin sokakta karşına çıkıp sana gülümsemesine yetmeyeceği gerçeğini.Ve ordu kurup yeryüzündeki bütün toprakları fethetsen, onun da bir işe yaramayacağını.İşte o zaman bağırmaya başlarsın. Ya da belki bunu bile yapmazsın. Sokağın ortasında, bomboş bir kafayla kalakalır ve dünya anlamını kaybetmiş, dünyada yapayalnız kalmışsın gibi bir eksiklik hissedersin.
Zaman zaman kafamızı sudan çıkarıp gözlerimizle kıyıyı arıyorduk. Fakat hiçbir yerde kıyı görünmüyordu. Sonuçta hayatta her şeyin bir biçimi olmalıdır; isyanın bile.
Gerçek daima basittir ve insanı sakinleştirir.
İnsanın hayatta neye hakkı olduğunu öğrenmesi uzun zaman alır.
En sefil duygudur: Birinin eksikliğini hissetmek. Etrafına bakar, anlayamazsın. Elini uzatır, bir bardağa, bir kitaba dokunursun. Her şey yerli yerindedir, eşyalar, kişiler alışık olduğun zaman planı: Dünyayla ilişkin değişmemiştir. Fakat işte bir şey eksiktir.
..hayatta her şey gerçekleşmeli, her şey yerini bulmalı.
Dünya daima herkese karşı zalim. Verdiğini hemen ya da sonradan geri alıyor; bunu her seferinde deniyor.
Hayatta büyük memnuniyetler ve mutluluklar da var. Bunlar geç ve çarpık çurbuk , beklenmedik bir oluşum halinde geliyor. Fakat neticede geliyor.
Gerçeği duymak daime yalan söylenmesinden iyidir. Ne yazık ki bu hayatta yüzümü ne tarafa dönsem sadece yalanlar dinledim.
..kişi kendisi için değil, dar aile çevresi için bile değil, insanüstü bir prensip için, topluluk için yaşıyor.
Benim bir insana ihtiyacım var, hem de her şeyiyle!