YM

YM
@Karadutumm
17 Haziran 2000
11 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Terminallerde beklemek bana hastane ortamı gibi bir his bırakıyor. Ansızın derin düşünceler doluşuyor.Üstüme bir çaresizlik çöküyor. Hayat bu diyorum her şey olabilir.Vedalar, başlangıçlar, bitişler. Olabilir. Mutlu olabiliriz, üzülebiliriz. Hayat bazen bizi sımsıkı sarmalar yıkılmam dersin ama bazen de kendini bir hiç gibi hissedersin. Bunların hepsi olabilir.Güçsüz, yalnız olabilirsin. Ancak unutmamak gerekir ki bunlar bir gün son bulacak. Her şey biraz gayret ister. Bazen nasip bazen kaderdir . Ve bazen de bir sınavdır. İnsan kendini birileri için çok hırpalamamalı çok yormamalı ve kendinden çok ödün vermemeli. Çünkü kimse dönüp eksikliğini görmeyecek onun aklına seni tamamlamak gelmeyecek. Arkadaşımı bugün uğurladım. Ortak yerimiz artık üniversitemiz. Nazım Hikmet'in "sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız " dediği yerdeyiz.Tesadüfler bizi belki bir gün bir araya getirir. onca anı, yaşanmışlık, üzüntüler, mutluluklar. Kardeşlerim benim en değerlilerim. onlarsız ne yapardım bilmiyorum. Defalarca kez annem ve babama onları dünyaya getirdikleri için binlerce kez teşekkür edebilirim. Arkadaşlıkta kardeşlikten bir parça taşıyor bence. Arkadaşlarım iyi ki var.
Reklam
tüm hayal kırıklıklarımı, güçsüzlüklerimi, isyanlarımı, başarısızlıklarımı, yeteneksizliğimi düzeltmek yerine şimdi şu an babama sarılmak istiyorum. saatlerce..sessizce.. sonra ağlamak istiyorum omzunda. hiçbir şeyin nedenini sormaksızın ve onu yargılamaksızın. ona benim sana küstüğümü hiç farkettin mi demek istiyorum. sana kaç kez kızdığımı
Eve dönerken defalarca kez çok düşünmekten otobüs durağımı kaçırırdım eskiden. En yakın durakta iner gerisin geri yürürdüm. O kafa karışıklığı bana çok iyi hissettirirdi. Mutlu olurdum durağı kaçırdığıma. Ne çok kahkaha attığım anılarım vardı benim. Düşünsenize eski bir arkadaşınızı arasanız geçmişteki o kahkaha seslerinizi duyacaksınız.Ne çok eğlenmişiz diyeceksiniz. Çok ağladığımız da oldu. Derin bir nefes alıp düşünün ne kadar güçlü olduğunuzu. O yıllardaki ben ile şimdiki ben aynı ben değilim. Şimdi olsa tek bir gözyaşı dökmeyeceğimiz olayları nasıl da büyütüp günlerce ağladık. Hepsi nasıl da geride kaldı. İşte bugün, yarın yaşayacaklarımızda geride kalacak. İyi ya da kötü. Hepsi benim hatıram. İyiki yaşadım. Ama unutma hepsi geride kalacak. Mutlu anılarını anlatırken gözlerin nasıl doluyorsa. Ağladığın günleri de ileride kahkaha atarak anlatacaksın. Benim lisem hastaneye çok yakındı. Her hastaneye gittiğimde otobüsü durdurup lisemin bahçesine gitmek istiyorum. Ben bahçedeki uzun yolda gelip gitmelerimi, arkadaşlarımı, birkaç hocamı, heyecanımı özledim. Özlemediğim tek şey dersler:( Tekrar baştan başlamak istemem hatta her şeyin bittiğine sevinirim ben hep. Düne bile geri dönmeyi istemem. Şimdi üniversitem bitti. Her şey yarım kalmış gibi. Okuduğum şehre aşık oldum. Bunu her fırsatta dile getiriyorum. Basit bir şehir insanlar için ama bana öyle gelmiyor. O yüzden kalmayı tercih ediyorum. Gitsem içimden bir ses kendimi hiçbir yere ait hissetmeyeceksin diyor . Ne zaman bu şehre bağlandım bilmiyorum ama buraya ait olmayı seviyorum.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
ciddiye almayın ya da alın :d
"Ben erkeklere her sabah uyandıklarında erkek oldukları için özür diledikleri sürece karşı değilim" bugün böyle bir yazı gördüm. Durup durup sesli gülüyorum şu yazıya.
tanınmamak
Burada yazı yazmak hoşuma gidiyor. Kimsenin seni tanımaması ve ne yazdığın hakkında en ufak bir fikrinin olmaması müthiş.Yazdığım şeyi kimi gereksiz görürken kimileri de okurken halime üzülüp sonra hemen unutuyor. Hatta kimi başarısız bir insan olduğumu ya da belki ergence aşk acısı çektiğimi bile düşünebilir. Belki de tanıdıklarım okusa çok utanırdım. Kesinlikle utanırdım. Ben yıllarca anı defterlerini saklamış bir insanım biri okuyacak korkusuyla. Yazmak öylesine yapılan bir eylem değil benim için yazarken ben de duygularımı nasıl ifade edeceğimi görüyorum. Sık sık dilimizi nasıl kullandığımı da gözlemliyorun.Görüyorum ki kendimi basit kelimelerle ifade ediyorum. Üzücü bir durum.İnsanların ne anlattığını dinlemiyorum şimdilerde. Hangi kelimeleri kullandıklarına bakıyorum. Cart curt diyor insanlar. Kulak tırmalayıcı çok irite oluyorum. Bu günlük bu kadar yeter , dili harika kullanıyormuşum gibi birde o hakkı kendimde bulup insanları eleştirmem tekrar kendimi sorgulamama sebep oluyor.
Reklam