Hiç kimse olması gereken yerde değil.
Medusa... Seni ruhumla gülümsetmek istiyorum. Bedenimle her kadını gülümsetebilirim. Sen ruhuma gülümse istiyorum.
Ben Nurşan İs Tanyel'ken kızıl saçlarım göğüslerimin üzerine dökülür, yeşil gözlerimde insanların ruhlarından çaldığım zehirle insanlara meydan okurdum; bir deniz kenarında oturunca içimden çıkıp giden o çocuk kumsala koşturur, kumların içine düşe kalka oynardı ve o kız çocuğunu benden başka kimse görmezdi. O kız çocuğu kumsalın altın rengi kumlarına bir dal parçasıyla resimler çizer, o kız çocuğunun kurum siyahı saçları rüzgârın dokunuşlarıyla bir bayrak gibi dalgalanırdı.
Kar fırtınası İstanbul’u etkisi altına almaya devam ediyordu. Kurtlar keskin pençeleriyle zihinleri kazıyıp durdu, yılanlar kalan zamanı hatırlatırcasına tısladı. Yıkım her yıl Mahinev’in doğum gününden hemen önce başlayıp, sonraki birkaç ay etkilerini devam ettiriyordu. Şehre yılanlar iniyor, saatler duruyor, mantık çerçevesine sığmayan,