“Bir yol düşlüyorsun, ne başındasın, ne de sonunda üstünde bile değilsin ama içinden çıkamıyorsun.”
“Yollar, kapanmış açık bütün kollar.
Seni yaşamak bile tüketmedi kim onlar? “
"Çare bulunur da, mecalimiz kalmamış. Eksiliyoruz...
Her geçen gün biraz daha."
Okur Takip Önerileri
"Sana geldim. Gelmeyecektim. Yolda gelmemem için elli tane sebep saydım ama sebepleri saydıkça farkettim ne kadar çok gelmek istediğimi."
(Ezel, 2009)
Hani nasıl biliyor musun; tohum olarak ektiğin ağacı, emek emeğe sulamış büyütmüşsün, soğuk vurmasın diye çabalamışsın, hastalanmış iyileştirmişsin yaprak dökmüş yeşertmişsin de, biri gelip kökünden kopartmış gibi. Seni yıkan, emeğinin boşa gitmesi değil de başaramamış olmak.
"Yıkıcı olan emeğinin boşa gitmesi Gregor. Başaramamak elbette ki olasılıklar arası. Ama taşı suladığını farketmek yıkıcı."
Hani nasıl biliyor musun, yetişmek için canını dişine taktığın koşturduğun yere varmışsın da orda seni beklemiyorlarmış, orda sana yer yokmuş hissi. Hani ucu ucuna kaçırılmış her şeyin arkasında bıraktığı o kekremsi his. Bilirsin bazı sızılar eti değil, ruhu acıtır.