"Ölmeden önce veda ederken, kendi yakınlarından en sevdiği şahıs olan Ananda' nın ağlamak için saklandığını öğrenmiş ve sevgi dolu bir sesle onu yanına çağırarak şunları söylemiştir: "Ey Ananda, böyle ağlayıp sızlama, umutsuzluğa kaptırma kendini. Sana daha öncede demedim mi? İnsanın sevdiği her şeyden, hayran olduğu her şeyden, bunların hepsinden ayrılması, yoksun kalması sıyrılması gerekir. Doğan, yaratılan elle yapılan, dolayısıyla geçici olan her şeyin yok olmaması mümkün müdür ey Ananda? Olur şey değildir bu."