Çocukken herşey güzeldi, dünya, arkadaşlar, yaşamak, paylaşmak, büyüdükçe güzel olan bütün olgular yerini şüpheye bıraktı. Şüphe de, yalnızlığa dönüştü. Yalnızlık, hissizliğe. Önceden keyif alarak yaptığım herşey şimdilerde zor gelmeye başladı. Büyüdükçe işler karıştı. Acaba küçükken algılamak istediğimiz gibi algıladığımız için mi herşey güzeldi ? Büyüdükçe sanırım gerçekler ağır gelmeye başladı.