"Neden mutsuzsun?" Dedi.
Önce onu kaybettim dedim.
Sonra mevsimler, yıllar geçti.
Sıra sıra katarlar; karlar boranlar geçti.
Ama ben hep önce kaldım,
Onda kaldım, dedim.
Başını salladı, anladım der gibi
Ama anlamadı; anlayamazdı.
Avuçlarımda seni beslediğimi sanarken
Bunamış umutlarım
Hep yanlış duraklarda beklemiş
Yanlış otobüslere binmiş
Sonra da çekip gitmiş başkasına yar olmuş
Anlamsızdı artık sevda şiirleri
Fırtınalarda ayakta durmak anlamsızdı
Dönüşünü beklemeye artık mecalim yok
Sen gittin ya
Ne içim kaldı, ne dışım
Hayal oldu artık yokluğuna bile bıkmak
İki numaralı peronun işiydi
Ardından ağıtlar yakmak.
ERCAN İRİŞ
yolcuya hasret yollara renk veriyordu
Evlerin küskün ışıkları
Son sözlerini söylüyordu geceye
Ve şarkımız çalıyordu eski bir gramofonda
Sen kokmaya başlıyordu havada
Viraneler, sıkılgan insanları kucaklıyordu