Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Oğuzhan Köseoğlu

Bazen kendimi düşünüyorum, içinde bulunduğum anı, geçmişte yaşadıklarımı düşünüyorum. Geleceği düşünüyorum ve çokça düşlüyorum. Andan kopuyorum, zihnimde yaşıyorum. Kendimi ait hissedemiyorum bulunduğum yere. Beceremiyor da olabilirim yaşamayı herkes gibi. Dışarıdan belki çok mutlu gözükebilirim. Buna itiraz edemem. Çünkü içimde kopuyor benliğimin tüm fırtınaları. İçimde yaşıyorum en güzeli ve en kötüyü. Çok uzun zaman oldu birisiyle içten bir sohbet edeli. İçimdekilerden, kafamdakilerden bahsetmeyeli ne kadar oldu unuttum ben. Bundan şikayetçi miyim, bilmiyorum. Belki ara sıra. İçimden geldiği gibi yaşamayalı çok oldu. İçimden geldiği gibi davranmayalı çok oldu. İstemiyor muyum ben de içimdeki aptalı ve heyecanı dinlemeyi? Ben de istiyorum sabahlara kadar eğlenmeyi, belki sokaklarında gezmeyi bilmediğin bir şehrin. Şarkı söylemek istiyorum yürürken. Neden kendimden bu kadar kaçıyorum. İçimdeki beni dışarı çıkaramıyorum, bilmiyorum. Kesinlikle uygun mekanda olmamamdan kaynaklanıyor bu. Katlanıyorum… Gelecek güzelliklerin hatırına yapıyorum bunu. Aptalca bazı düşünceler karaladım buraya. Kendimi böyle avutuyorum işte. Kaçıyorum işte yine andan ve şimdinin karanlığından. Geleceğe, aydınlığa ve güzelliklere…