Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.24
Betül Havva
Betül Havva
@Kzl_lale
"Hayat bir rüyadır dedikçe dinle"
"Sayısız zaman içinde"
Lisans
290 reader point
Joined on August 2017
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
NERESİNDEN BAŞLASAK BİR LABİRENT
Kitaptaki olayları anlamak bir hayli zordu. Dikkatli okumak ve biraz araştırma yapmak gerekiyordu.Yine de araştırmalarımla birlikte kitabı elimden geldiğince anlatmaya çalışacağım.
Bu romanda tartışılan iki mesele var; gülme ve Hristiyanlıkta yoksulluk. Gülme konusu saklı kitaba götürürken, diğeri Ortaçağdaki Hristiyan tarikatlarına götürür
Elif Genç bize hikayelerimizin gerçekliğini veriyor
Elif Genç 'in ikinci kitabı. İlk okuduğum kitabına göre öyküler daha çok hayattan, daha çok bizdendi. Bunun yanında kalemi kuvvetinden bir şey kaybetmemiş , hikayeleri kurduğu dünyanın içine çekiyor; bunu bazen fantastik bir anlatımla bazen de o yoğun duygunun bizi çevrelemesi ile yapıyor.
İyi hikaye anlatıcıları hep öyle değil midir;
Transhümanizm ve Yapay Zeka Çağında Yeni İnsan Posthümanizm
Gelişen teknoloji, kullandığımız araçlar, bilgiye ulaşma imkanları, internet ile gelen insan ilişki biçimleri, bunların hepsi bizi dönüştürüyor. Biz, insan olarak değişen şeylerin karşısında aynı kalamıyoruz.
Değişen öz mü, kabuk mu?
Daha derinleştirerek sorularımızı çoğaltabiliriz. Yalnız, olanlar sadece bizim yaşadığımız çağa has gibi bir
Reader Follow Recommendations
Ben hangi "şimdiki zamandayım"
Kitabı aldım elime. Yeni bir yazarla tanışma heyecanına karışan merak ve “yeni başlangıçların o sonsuz mutluluğu işte”. Calvino’ dan bir alıntı. Gülümsüyorum... “Kitabın içindeki okur buradaki okur olduğunu iddia etmekte..” diye devam ediyor. İlk anda bir anlam veremeden çeviriyorum sayfayı.
“Eğer,bir kış sabahı…” aklıma Calvino’ nun “Bir Kış
Çağ ve İlham'dan Bana Kalanlar
Sezai Karakoç bu kitabında genel anlamda sorumluluktan alıp, şartlara zamanın ruhuna
ve bunları kapsayan yazgımıza değiniyor.
Gereken her şeyi yaparsak olur muyuz, başarabilir miyiz?
Biz neye bağlıyız veya özgürüz.
İdeal olan ve realite ne? Bunlar arasındaki farkı okuduğumuzda karmaşıklığı çözebiliyoruz.
En başta bu kitapta diğer ikisinden farklı olarak gördüğümüz ihtiyatlı olma hali, sabiteleri tekrar hatırlatma, kulluğunun bilincinde yaşayarak ideale yaklaşma ama realiteden kopmadan.
İlk ikisinde yoğun bir şekilde hesaplaşma ve değişim vurgusu varken burada yoldaki çukurlara uçurumlara dikkat etme ihtarı vardı. Bu açıdan kitaplar birbirini tamamlamış oluyor.
Bir diğer önemli nokta varoluşun bağlantıları. Direk aktarıyorum;
“İnsanoğlunun ruh bağlantıları tümüyle şartlara ve zamanla gelene indirgenemez. Belki zaman ve şartlar bağlanışın dış biçim ve görüntülerini etkiler; varoluşun evrelerini hızlandırıp erteleyebilir, ama onları var edip yok edemez, özünden değiştirip dönüştüremez. Asıl, insanın ve insanoğlunun alınyazısıdır ki, onları yorumlar, iter, çeker, sınırlar, onlara kimikez yenilir, ve daha çok onları yener. Onlarla “dünya olgusu” nu biçimlendirir. İnsan, şartları yoğuran, şartlarla karılan, şartlarla didişen, kimi yerde şartlarla uyum sağlarken kimi yerde onlarla çatışan, onlarla yoğrulurken onları da yoğuran bir varlıktır.”120
Yani zaman ve şartlar kadar insanın bunlarla kurduğu bağlantının önemine de dikkat çeker.
Çağ ve İlham'dan Bana Kalanlar
Sevgiyle aşılır bu dünya…” derken Karakoç, “Dünyayı sevgi kurtaracak “derken Dostoyevski, bizim için bu kadar zor olan neydi acaba diye düşünüyorum. Sevmek fiili bu kadar zor muydu?
Sevgi ve devrim ikisi yan yana geldiğinde iğreti dururken bu kitapta hiç abes karşılamadım.O kadar normal ve yerini bulmuştu.
İlk sayfalarda şu iki soruyu kafamıza
Çağ ve İlham'dan Bana Kalanlar
Zamanın karşısında ayakta kalabilmenin şartı olarak mekanı terketmekten değil zaman- mekan döngüsünde kendini ve şeyleri dönüştürebilmekten geçtiğini öğrendim bu kitaplardan.
Oluşa gözünü kapatmakla , reddetmekle ve ötekileştirmekle aslında varoluşumuzda neyi nasıl yapacağını bilememenin çaresizliğini örtmüş oluyoruz. Sezai Karakoç’un bu
KENDİ ÖZÜNE YÜZ ÇEVİRMİŞ BİR TOPLUM İÇİN PRENS MIŞKİN BU GÜNAHIN KEFFARETİ OLABİLİR MİYDİ!
Cennetin Krallığı filminde Şövalye Selahaddin’e şöyle sorar:
-“Kudüs’ün değeri nedir?” Selahaddin’in cevabı ise:
-“Hiç, tekrar döner, Her şey.”
Dostoyevski içinde Rusya böyledir. İçini boşaltırsan bir hiç, içine “İsa” yı katarsan yani tüm Rusya’yı
"Yıllardır buraya gelirim. Ne zaman bir bahar günü o esinti, sessiz tilkiler gibi otların tepelerini karartıp geçtiğinde yüreğimde bir güvensizlik büyüse, kalkar buraya gelirim."Syf,63
Edebiyat bir "katarsis etkisine" sebep oluyorsa, insanın üstünde bir iyileştirici gücü varsa, "kendisini buralarda sağaltabiliyorsa"
Deneme kitapları ile aşina olduğum Sezai Karakoç'un dünyasına bu sefer hikayesi ile yolculuk yapmak istedim.
Hikayelerinin imgelerle bürünüşünden mi yoksa zaman ve mekanın olmayışından mı bu gizem duygusu bilmiyorum. Ama genel olarak hikayelere baktığımızda normalin dışında başka bir şey ile karşılaştığımızı seziyoruz.Aslında bu Sezai
Dikkat: Asırı spoiler içerir!
2007 yılında yazılmış bu kitap Türk edebiyatını etkileyen post modernizm akımının en güçlü yazarlarından İhsan Oktay Anar'ın Suskunlar kitabı.
Ve bu yüzden de postmodern romanı oluşturan unsurlardan metinlerarasılık, parodi, ironi, üst kurmaca ve pastiş gibi pek çok yöntemle karşılaşmaktayız.
Özellikle ironiyi
"Zaman çabuk çabuk geçiyor Monna" diyor Sezai Karakoç kulağımda.
Kelimeleri çağıramıyorum bir yazar gibi, anlatsın şahitliklerimi,hissettiklerimi istiyorum ama boğazımda bir yumru olup tıkanmaktan başka bir şey olamıyorlar. Böyle zamanlarda yetişiyor bir başkasının sesi..
Ses oluyor sana..
Bir başkasının nefesi yetişiyor imdadına Hızır
·
Not rated
·
Liked
..
Her ay Sezai Karakoç"tan bir kitap okumaya çalışıyorum. Bu ay 4. kitap olarak 'Samanyolunda Ziyafet' nasibimize düştü.
Şimdiye kadar böyle bir "oruç anlatısı" ne okudum ne dinledim.
Yüksek idrak seviyesinde orucu daha doğrusu kendini ve Rabb'ini bilme bilinci."İlim ilim bilmektir" hikmeti.
Orucu niçin tutarız?
Necip Fazıl Kısakürek
1904 yılında doğdu.
O'nu tanıyıncaya kadar(1904-1934) bir hayat.
Tanıdıktan sonra (1934-1943) başka bir hayat.
'Çile' den 'çile'ye geçiş..
'Bir ben vardır benden içeri' sırrı..
Sezai Karakoç'un söylediği gibi insanın 'oluştan varoluşa' geçme mecburiyetinin bir örneği olarak açıkça sansürlemeden izlenmesi..
Uykudan uyanış, rüyaya kalkış belki, rüyalardan geçerek yol alış.
"O ve Ben kitabı" insana aslında Necip Fazıl'ı anlattığı kadar ondan da öte "yol almayı""yürümeyi"anlatıyor.
Bir "Necip Fazıl"profili vardı aklımda artık başka bir "Necip Fazıl" var, yol alma esasıyla.
Aklımda oluşan "Necip Fazıl" büyük kitleleri etkileyen, bir sürü eser yazmış bu yolun zaten başında olmuş/bulmuş öylece bunlar olmuş gibi bir melekiyet giydirme hali ve sanki biz onun gibi olamayız çünkü bulamadık/olamadık henüz, hissi ile çevrili.
Şimdiki ise bana şunları söylüyor.
Çile çekmeden, düşmeden, hata yapmadan yani insan olmanın bütün durumlarını anlatarak bütün bunlar yaşanmadan olmuyor.
O buzdağının, o visalin, o hazineye kavuşmanın bir de görünmeyen yüzü var burada.
Oldum diyememenin hali, sürekli olma umudu ile yürüme hali.
Bu kitaba Çile kitabının şerhi de diyebiliriz, Çile'yi bir de bundan sonra okumak lazım.
İnceleme yazısı değildir. Kafamda ne zamandır olan bir soruyu deşmesindendir bu yazı.
Bir hikaye bizi neden etkiler. Neden ısrarla başkalarına tavsiye ederiz. Çok mu dramatiktir. Sonunda adam sevdiğine kavuşmadığından... ya da hepimiz bir şeylere kavuşamadiğımızdan mı çok acıçekiyoruzdur...kimimiz sağlığa kimimiz paraya kimimiz merhamete kimimiz sevgiye kimimiz "o"nun varlığına. En çok hangisi acıtır.
Şimdi bu kitabı çok sevdim mutlaka siz de okuyun diyeceğim çok yavan kalacak..
Başından kalkmayacasına okudum diyeceğim "neden!" olacak. Neden?
Her kitabın herkese aynı etkisinin olamayışı her kitabın o içimizdeki bir bam teline basamayışından mı.. bir acıya denk gelemeyisinden mi.. yahut acıyla yüzleşince daha mı çok 'insan' oluyoruz.. bu denklem tutmuyor..Ama acıyla acıyı onarmak bağlamından yüzleşince egoyu (ben) degil insanı(benliği) besliyoruz. İnsan olabilmek için iyi ve güzeli her daim içinde taşıyınca tutuyor. Ve denklem bu hikayede ki evcilleşmis yılana dönüyor.
Velhasıl Kitap tuttu sürükledi bir yerlere ama o yerden dünyaya dönüş biraz zor oldu. Ya şu son cümlelerini nasıl unutacaksin..
"Tanrım işte yalnızım,
Olmamı istediğin gibi.
Ruhumun elbiselerini soyundum,
Senin giydirdiğinden başka."
"Devası kendindedir insanın"
Bu kitaba tasavvuf ile ilgili merak ettigim ve kafamdaki sorulara cevap alırım ümidiyle başladım. Mahmut Erol Kılıç'ı da bir kaç programda dinlemiş ve hem konuşması hem de bilgiye düşünceye olan tutumuyla beni kendisine hayran bırakmıştı.
Burada ki yazılar çeşitli yerdeki konuşmaları ve makalelerinden
"Kendini kaybettiğinin farkında olduğu gün kendini aramaya çıkacağı gündür, insanın."
Diriliş Neslinin Amentüsü kitabı sıradayken bu kitaba neden başladım bilmiyorum ama bu kitabıyla Sezai Karakoç'un fikirleri zihnimde netlesmeye başladı.
Buradaki yazılar 1976 yılında Diriliş' te yayımlanan yazılardan oluşmakta.
Biz Sezai Karakoç'a bir edebiyatçı gözüyle yahut herhangi bir yazar gözüyle bakamıyoruz zira belli bir misyonu olan ve arkasında onca eserle bunu anlatmanin derdini taşıyan bir yazardan bahsediyoruz.
Buradaki yazılar için sadra şifa akıllara sakinlik verici desem abartmıs olmayacağım zira Karakoç'un zihin dünyası o kadar net ki cümleleri öyle yerliyerindeki bunu okurken hissediyorsunuz. Netlikten kastım ise ne istediğini biliyor olması Diriliş Nesli, İslâmın dirilişi, ruhun dirilişi derken ne kastettiğini aslında neyin olması gerektigi ve ne yapılması gerektiğini kafasında oturtmuş birisi. (Bu kafa netligine çok ihtiyacım var)Bu hayalperestce geçici bir heves ile ortaya atılmış bir fikir de değil zira,
Sezai Karakoç'un hayatını okuyunca bu da anlaşılıyor.
Ve bu netlikten rahatsızlık duymuyorsun zira kendisi söylüyordu birisini kurtarma iddiasında olmadığını. Biz birlikte kurtulma sevinci ve mutluluğunu paylaşma isteklileriyiz diyordu.
"Sezai Karakoç bize ne söyler " cevabı için okumaya devam...
Kısa bir yorum;
(Spoiler içerir.)
"Zweig bu öykülerde insanı insanlıktan çıkarıp en uç noktalara sürükleyen deneyimlerin izini sürerken,okuru da ister istemez karakterlerinin ruh çalkantılarının içine çekiyor." (Arka kapağından alıntı)
İçinde beş hikayeden oluşan ve tam olarak arka kapakta dediği gibi insanın insanlıktan nasıl çıktığını bize hissettire hissettire
anlatan bir kitap ile karşı karşıyayız.
Başka şeyler de hissediyorsun. Zweig'in bir olayı, olguyu ,vermek istediği duyguyu dili ve kurguyu ne kadar ustaca kullanarak anlattığını biliyoruz.
Benim bu kitapta başka bir yön dikkatimi çekti.
Hikayelerin sonu hep ölümle bitti.
İkisi cinayet ikisi intihar biri boğulma ile.
Zweig karakterlerini en ufak bir çıkış kapısı sunmadan o kaçınılmaz sona doğru sürükledi.
Mesela tevbe edip tekrar insan olmak için dönmeye çalışan da yok umut yok kurtuluş yok.
Evet bu insanlar kendisiyle varoluşunu sebeplendirdikleri şeyleri kaybediyorlar geriye tutunacak dalları kalmıyor tam bu anda bekliyorsun bir hızır çıkacak mı diye ama yok olmuyor .
Yalnız bir hikaye vardı. Oradaki adam hala yaşama tutunduğu dalı kaybetmemişti umudu vardı bu adam kurtulacak dedim. O da kurtulmadı. Çünkü "insanlar artık İsa'yı dinlemiyorlardı."
İnsan bir küçük dal uğruna hayatını nasıl bitirir gerçek varoluş sebebini bulamadan, bir başka şeye nasıl hayatını feda eder bunu okuyoruz.
İnsanın varoluş amacı, bunu önemsemeden yaşaması temel sorunları da beraberinde getiriyor ama gelgelelim umudu da tükenmiş se işte insan da o noktada tükeniyor.
Bu kitabı gençlerle düzenlediğimiz kampta okuduk.Genelde kitap okumayan bu gençler kitabı bir iki saatte bitirdiler. Tahlilde de anladık ki gençler baya istifade etmis. Nureddin Yıldız'ın kitaplari bilgilendirmeden çok harekete geçirmeye yöneliktir. Akan deli kanlarını nereye nasıl akıtacaklari konusunda bir kafa netliğine sahip olmayan gençlere yol gösterici bir kitap oldu.Plan yap diyor kitapta kuşbakışı bak hayatina düşün. O Kehf Ashabı gibi mağaradan arşa giden yola talip misin diyor..
