Nasip etmeyen de eksik etmeyenden halliceymiş.
Sevgisine talip olduklarımız zerresini bize nasip etmediler, özlemine talip olduklarımız hiçbir şeyi eksik etmediler...
Olacağa olan inanç bitti zaten "Daha ne mucize ne peygamber yok size".
" Eskiler ağlayana, söyleyene, söylenene inanmazmış,
acının sükûtuna ve dile gelmezliğine inanç tammış. Dünya işte, önden giden arkadan gelene gülermiş"
Okur Takip Önerileri
Geri Dön! Her Şey Affedildi.
O kristale yakından baktığımda, gitmek yönündeki tercihlerimiz, sevdiklerimize zalimce gelebilecek özgürlük arayışımız kadar, bazen kalmak zorunda olduğumuz için çektiğimiz sıkıntının, şu bitmek bilmeyen ev ödevlerinin de payını görüyorum. Çok sonra, işler yolunda gider, şu ödevler biterse eğer, belki bir gün bize de birisi söyler: "Geri dön! Her Şey Affedildi."
Kelime her zaman fazla kalır çünkü, sözü her zaman eksik söyleriz.
Daha söylenecek çok söz vardır, çünkü konuşmak için geç kalınmıştır. O kadar çok yarım kalmış yaşantı birikmiş, o kadar çok yaşantı dile getirilmeden kalmıştır ki, konuşan önce bu boşluğu doldurmak zorunda hisseder kendini. Turgut'un söylediği gibi: "Her gün açıklanamayanlar biraz daha artıyor. Tarifi güç bir yorgunluk geliyor üstüme."
Sayfa 15 - Metis
Demek gökten ağsa bile tohum yürekten düşecekmiş çünkü, hataya bağışık büyük hatadan beri nezaret yer çiğ tanesi sanmak ne cüret,gözyaşıymış insanın insana raptolduğu cevher..
İnsanın şu ya da bu şekilde kendi gerçekliğini kavrayamaması terimi en iyi bilinen anlamıyla Karl Marx kullanmıştır. Marx’a göre bu kavram, insansal ürünlerin insanı boyunduruğu altına alan karşıt güçler haline gelmeleri ve bunun sonucu olarak da insanı insan olmayana dönüştürmeleri sürecini dile getirir. Tarihsel süreçte insan , tarihsel ve toplumsal yasaların bilgisini edinip onlara egemen olamamasından ötürü, toplumsal gelişmeyi insansal özünü geliştirici bir biçimde geliştirememiştir. Toplumsal yasaların bilincine varmadan toplumsal gelişmeyi bilinçle ve insanca yönetmek olanaksızdı. Bu bilgisizliğin sonucu olarak, tarihsel süreçte hep kendisine yabancı, eş deyişle insansal olmayan ürünler ortaya koymuştur. Bundan ötürü insan, yarattığı özdeksel ve tinsel dünyasını durmadan zenginleştirdiği halde bizzat kendisini özdeksel ve tinsel olarak durmadan yoksullaştırmıştır. Bunun sonucu olarak insan , bizzat kendi kendisine yabancılaşmış ve insan olmayana dönüşmüştür.
Kendini beğenmişlik bizim doğal ve başlangıçtan beri
sahip olduğumuz hastalığımızdır. Bütün yaratıkların en felâketlisi ve en narini insandır, buna rağmen bir de en gururlusudur. Kendini burada dünyanın çamuru ve pisliği
içine yerleştirilmiş, en beter duruma sokulmuş ve çakılmış, gök kubbenin en uzak katındaki bu ölü ve çürümüş yere
en beter durumdaki hayvanlarla birlikte konulmuş olarak
görmekte ve kendini hayalinde ay çemberinin üzerine çıkartarak, göğü ayaklarının altına getirmektedir.