Nur
@Lightofthenight
Yolunu kaybettiğinde ışıkları takip et.
Öğrenci
KTÜ Interior Architecture
Ankara - Trabzon
134 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Mercek Dergisinde yayınlanan şiirim,
mercekdergisi.ktugipak.com/varlikla-yokluk...
Babanı öldürmektir mesele genç adam!
İlla topla, tüfekle, bıçakla değil
Kafanın içinde diyorum.
Öldürmezsen çünkü, senin gömleklerini giymeye başlar
Senin pantolonunu çeker altına.
Ayak numaranız aynı olmasa da,
Senin bastığın toprağa önce o basar
Silemezsin ayak izlerini.
Senden önce keşfettiği tüm coğrafyalarda,
Geleceğinin bekçiliğini yapar!
Okur Takip Önerileri
Bazen öyle zamanlar oluyordu ki, ölüyor gibi hissediyorduk.
Ölmüştük. Mermiyle değil, tek bir cümleyle.
Kimileri dünya ateşle sona erecek diyor,
Kimileri buzla.
Şehvetin tadına baktığımdan beri
Ateş diyenlerin tarafındayım.
Ama eğer iki kez yok olacaksa dünya,
Nefreti yeterince bildiğimden
Şunu söyleyebilirim ki
Dünyayı yok etmek için
Buz da iş görecektir.
_Robert Frost
Bir gün iç çekerek anlatacağım bunu, asırlar sonra bir yerde, diyeceğim ki :
Bir ormandaydım ve yol ikiye ayrıldı ve ben, daha az geçilmişinden gitmeyi seçtim. Bütün farkı yaratan da bu oldu işte.
_Robert Frost
Kız çocuğu...
Söyle, hangi masalla kandırıldın, kimsesiz günün birinde?
Haydi söyle, kandırıldığın hangi masal gerçekleşecek günün birinde?
Hiçbir masal.
İnsanların çoğu, zamanın yaralara merhem olacağına inanır. Bir zamanlar çektiği ya da şu an çekiyor olduğu acıların üstünden takvimler geçerse iyileşeceğini sanır. Hayatı anlamlandırmak herkes için kolaydır aslında ama bunu yaparken herkes bir şey unutur; hayat anlamlandırılmaya değil yaşamaya ihtiyaç duyar. Nefes aldığımız sürece geçmişimizden kalan yaralar daima içimizde bir yerlerde bizimle solur havayı, bizimle birlikte uyur ve hatta bizimle birlikte uyanır oysa. Herkesin bir hikayesi, kanayan veya kabuk tutan bir yarası vardır. Sadece bazıları daha iyi gizler bunu. Öyle gizler ki hem de, kendisi bile unuttuğunu zanneder. Sonra zaman, der. zaman her şeyin ilacıdır. Öyle değildir, zaman hiçbir şeye derman olmaz aslında. Alıştırır insanı sadece, zaten insan da alışmaya meyilli bir varlıktır neticede. Ama bir gün, kaçtığı şeyler insanın karşısına mutlaka çıkar. Ve o gün, zafer geçmişindir.
Yıldızlar çatısı olsa evinin, şikayet eder misin karanlıktan?