Tek solukta biten ama keşke bitmeseydi hüznü bırakan,
Uzun süredir kurtulamadığım güzel kitap okuma özlemimi giderdiğini hissettim. Sanki asla tam olarak tanımlanamayacak bir duygu yaşıyor bu kadın. Bir yandan çok uzak bir yandan çok yakın. Kadın adamı öyle seviyor ki ben adamdan nefret edemediğim için öfkeleniyorum. Her seferinde onunla beraber umutla bakıyorum adamın gözlerine, her seferinde daha da büyüyerek hayal kırıklığı alıyor umudun yerini... Stefan Zweig övülmeye değer bir yazar, ününü hakediyor.
Galata Köprüsü'nde, insanların en çok geçtiği yerler ayakkabı boyacıları arasında engelli olanlara ayrılmıştı. Bu belediyenin yaptığı bir uygulama değildi. Ayakkabı boyacıları dilsiz, topal ya da bedeninde herhangi bir engel bulunan arkadaşlarına daha çok iş yapsınlar diye köprünün en güzel yerlerini ayırırdı. Geçimlerini zar zor sağlayan ayakkabı boyacılarının kendi aralarında koydukları yazılı olmayan bu kural, köprünün yıkılmasıyla birlikte unutulur ve tarihe karışır!..