Evin İRİN
@Loloevino
 “Herkesin her şeyi bildiği bir dünyada, bilmiyorum demek hoşuma gidiyor.”
Konservatuar
Elazığ
10 Ağustos
106 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
İntihar etmeyi başaramadım çünkü intihar etmeyecek kadar Tanrı’ya inanıyorum ben.
Sayfa 85
Dolmuşlarda her gün “Bitsin bu acı.” diyerek pompalayan arabesk şarkıların cesaretiyle kadere isyan ettiğimiz yıllarda, kuyruklara girip yağ çilesi çekiyor ve benzine yine her gün zam yapılıyordu.
Sayfa 68
Nazım’ı vatan haini ilan edenler şimdi ona secde ediyorlardı.
Sayfa 68
Okur Takip Önerileri
… hepimiz başından kaybedilmiş bir savaşın çocuklarıydık…
Sayfa 67
Ben aşklarımı nasıl hoyratça harcardım başka? Çünkü ben senin gözlerine bakınca tövbesini bozan o zaafkâr kulluğum aklıma gelir. Ben, sensiz yağan yağmura gücenirim. Ben zamansız düşen her cemreye gücenirim. Ben, ömrümce kapısında çırılçıplak kaldığım aşkıma güvenirim. Ben, ömrümce bu efsunlu muammalara, ömrümce hasretini çektiğim ama her nedense ulaşamadığım hasretine gücenirim. Ben, harcanmış bir geçmişten, ömrümce bir zafer gibi bahsetmekten gücenirim.
Sayfa 29
Bir hiç gibi yaşamak, hiçbir şey olabilmek uğrunda ölesim gelir.
Sayfa 20
“Kaç yıl geçti bak, hâlâ son bakışın miras bana!”
Sayfa 18
Bir şarkının nakaratında,
Bir hüznün ortasında,
Bazen gülüşünde, ben geleceğim aklına.
İşte o zaman hiçbir şey yapma. Gelme de.
Ben seninle arama ördüğüm duvarlarda çiçekler besliyorum.
Sayfa 40Kitabı okudu
Kendine İyi Bak
Avuçlarından öperdim seni ağrı kesici niyetine. Ömür geçiyor, bir kere kafaya koyduysan gitmeyi, sen de geçersin ömür gibi. Ama izin ver, önce yaraların geçsin sonra sen yine gidersin. Uzaklar sana iyi gelmez, izin ver valizinden mutlu anılarımı çıkarıp tekrar asalım gökyüzüne. Bilirim, o valiz hazırlandıysa gidilir. Gecenin körü, sabahın ilk ışıkları fark etmez giden için.
Sayfa 24 - olimposKitabı okudu
Sokağa girdiğimde ise yoğun duygular içine girdim.
Uyanmayı bekleyen ne çok anım varmış.
“Herkes gibi benim de, bana ait bir gökyüzüm var. Kendi fırtınam, yağmurum, şimşeğim, baharlarım ve yakıcı yaz günlerim, karanın görünmediği. Kendi okyanusum var."
“...İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile. Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımda en küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman nasıl hazin bir hal aldığımı tasvir edemezsiniz.”
Düşünsene ben seni seviyorum, o yüzden özgürlüğünü, mutluluğunu, yaşamının anlamını çelik kasama kilitliyorum. Bu nasıl bir sevmek halidir böyle ?
Özgürlüğü olmayanın mutluluğu da olmaz.
Bazı insanlar ses çıkarmadan konuşurlar...
Sayfa 111
