Malfinez
@Malfinez
The moon is beautiful, isn't it?
18 Nisan
10 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Hala ufka bakmamaya yemin edercesine önüme diktim gözlerimi ya da tümüyle kapattım...
Dün, bugün ya da yarın
Fark etmeksizin seni bekleyen,
Bir çift derya göz burada.
Burada kalmaya devam edecek.
Yokluğunla sürgün;
Hayallerinle tutsak,
Bekliyorum,
Sadece bekliyorum..
Beklemekle mahkum
Bu gözlerin aradığı,
Kahvelerin deryasıyla bezenmiş,
Senin gözlerin.
Sor, dön bir bak gözlerine,
Onların da
Dün, bugün ya da yarın
Deryamı beklemeye niyeti var mıdır?
"Beni söylediklerimde arama...
Ben söyleyemediklerimde gizliyim.
O göremediğin koskoca derya gönlümdür,
Gördüğün sahil ise dilim...
Kıyılarıma vuran dalgalara şaşma.
Onlar aşktan gel-git'im...
Beni kendinde, kendimde arama.
Ben hem bende hem sende bir gizim...
Beni Mecnun'dan, Leyla'dan sorma,
Ben yalnız Mevla'dan bir izim...
Okur Takip Önerileri
Dokunulmasa da, görülmese de;
Kalpte yer verilir bazısına,
Nedensiz...
Sen; aklım ve kalbim arasında kalan,
En güzel çaresizliğimsin.
Gerçi aklıma bile gelmiyorsun artık.
O kadar kalbimdesin ki...
Gözlerinin kahvesinden koy ömrüme,
Kırk yılın hatrına sen kalayım.
Sevmek ne uzun kelime...
Şimdi açsam pencereyi beklesem.
Sen gelsen, olmaz ya hani geliversen.
Hiçbir şey sormasan,
Hiçbir şey söylemesen,
Sussan,
Sussam
Sussak...
Susuşların anlattıklarını dinlesek.
benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün
dağıtır gecelerim sarışınlığını
uykularımı uyusan nasıl korkarsın
hiçbir dakikamı yaşayamazsın
Yine de demek ister miydi?
Ardında bırakılan hatıraların, tozlu rafların tümüne yeniden merhaba demeyi,
Kirlenmiş de olabilir yeniden göz gezdirdiği sayfalar. Her bir sözcük hatırasıyla beraber gömülmüş de olabilir, aklın ve kalbin odak noktasında,
Yine de geçtiği yolun ardına yeniden bakıp geçmişine teşekkür etmeyi ister miydi,
İster miydik...
Ne bir dönem ne bir zaman ne de bir insan, keşiflerin en büyüğü benlikte akan mücadelededir. Yüzlerce nefes tanısan bile en yakınında tanışamadığın, taşıdığın ruhtan öte değil.
"Hayır" demek, demeyi bilmek insana verilen en büyük lütuftur. Bunun gölgesinde kalanlar her daim kendisinden bir adım daha uzaklaşmaya da mahkumdur.
Kırgınlık kaçınılmazdır,
"Orta yolu bulmaya çalışmaktan vazgeçmediğin sürece hep acı çekeceksin, bir tarafı inşa ederken diğer tarafın yıkılması an meselesidir." demişti...
"Emin değilim" cümlesi, kanımda zehir edasıyla akıp durduğu vakitlerde bile hayata toz pembe hülyalarla tutunan insanları görmek beni daha da zehirler oldu.
Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!
- Cahit Sıtkı Tarancı
Yüzünü ıslatmadan ağlayabilir misin
Yarı geceden sonra telefon ettin mi hiç
Karanlık adamlar hüvviyetini sordu mu
Ben senin olmadığını arıyorum
Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git
-Atilla İlhan
Günleri tutamazken
Korkular esirini seçerken
Baktığım her yerde sen
Seni görmekten korkuyorum
-Saltuk Buğrahan Özlü
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.
Su olsan kimse içmez,
Yol olsan kimse geçmez,
Elin adamı ne anlar senden?
-Yaşar Kemal
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
-Victor Hugo
Başka zihinler adına düşünmeyi bıraktığın vakit kendinle yeniden tanışıyorsun.
Döngülerde kaybolma vakti geldiğinde:
Ne kadar yazarsam yazayım çözüm sandıklarım her zaman yeni sorulara yöneltilmiş yanıtlar olarak kalacak.
Böyle bir duruma çare aranmaz ya da aransa bile üstümdeki külfeti hafifleteceğine emin olabilir miyim yeterince? Külfetlerime yenisini eklemek, istesem de istemesem de gerçekleşecek ancak o vakte kadar bu vaziyeti geciktirmek mümkün olsa bile zamanımı durdurma arzusuyla kayıpları göze almam doğru olur mu onun da yanılgısı var içimde.
Düpedüz son sandığım yola düşünmeden, umarsızca yürümenin verdiği heyecana kapılmaktan da düşüncelerimin düğümlerini çözememekten de... Döngü sadece döngüden ibaret.
Zamanımı iyi değerlendirmekten çok yavaşlatmayı istiyorum. Döngülerden nefret de etsem benim için zamanı sınırlandıran tek şey.
Farkındayım, getireceğim bir devamlılık bir süreklilik yok.
Sadece döngü...
Bu bastığım topraktaki ayak izlerim, kaderimin bir diğer resmidir. Son durakta bir şahesere de dönüşebilir ya da karalamadan da ibaret olabilir.
Mutlu suretlerin ardından akan yaşlar hangisinin yalancısı? O saf tebessümün gizlediği timsah gözyaşlarının mı? Yoksa
süveydanın acısından akan yaşların gizlediği çaresiz tebessümün mü?